Voor het eerst mama: “Hij proeft van de tandpasta alsof hij dure wijn aan het degusteren is”

Mama-redactrice Celine werd in augustus 2019 voor het eerst moeder, van de überschattige Otis. Wat dat met haar deed en hoe zij nu als prille mama in het leven staat, deelt ze in deze column. Van herkenbare paniekaanvalletjes tot dolgelukkige mama-momenten vol verwondering: welkom in de wereld van Celine!

Hallo tandjes!

Otis was er vroeg bij wat tandjes betreft. Plots stonden ze daar te prijken, zonder dat hij ook maar één vin verroerde. En dat tegen onze verwachtingen in, aangezien we allerlei gruwelverhalen gehoord hadden. Ik geef liever niet te veel details prijs om nachtmerries te voorkomen, maar er kwamen alleszins vuurrode kaken en liters buikloop aan te pas.

Daar zijn we gelukkig van gespaard gebleven. Hij heeft nu best wat tandjes, en daar mag hij fier op zijn. Ik heb de moeite nog niet gedaan om ze allemaal te tellen, maar het is een behoorlijk mondje vol! Het enige spijtige is dat ze ook regelmatig een poetsbeurt nodig hebben. En dat is in tegenstelling tot het groeiproces wél een zware bevalling.

Toen tandenpoetsen nog geen probleem was

De eerste maanden ging het er best schattig aan toe. Met een vingertandenborstel — je weet wel, zo’n ding dat op een mini-condoom met korte haartjes lijkt — in de aanslag, maakte ik zijn kleine gebitje helemaal schoon. Het hele gebeuren nam weinig tijd in beslag en het leek hem ook niet echt te boeien. “Doe maar moeder, ik staar ondertussen wel naar dat baymobieltje boven mijn hoofd.”

We gaven ons vaak gewonnen, omdat we een crisis net voor het vertrek naar de crèche of de start van ons bedtijdritueel wilden vermijden

Maar eens hij anderhalf werd, ging dat — hoe kan het ook anders — gepaard met de nodige peuterkuren. Dan proeft hij altijd eerst even van de tandpasta alsof hij dure wijn aan het degusteren is, om vervolgens te lippen stijf op elkaar te houden zodat ik er niet meer bij kan. Fijn wel, moeder zo saboteren.

De trukendoos bovenhalen

Eerlijk? We gaven ons vaak gewonnen, omdat we een crisis net voor het vertrek naar de crèche of de start van ons bedtijdritueel wilden vermijden. Maar toen ik besefte dat dit nare gevolgen kon hebben voor zijn tandjes, ging ik te rade bij mijn trouwe vriend dokter Google. Hij is nu eenmaal zeven dagen op zeven te bereiken en kost me geen dertig euro per visite.

Ik kan je alvast verklappen dat een elektrische babytandenborstel geen geweldig plan was. Met de woorden ‘bang’ en ‘nee’ maakte zoonlief snel duidelijk dat hij de blauwe flashy olifant liever kwijt dan rijk is. Jammer, wat het is een prijzig ding.

Het tandenpoetslied en een tandenpoetskaart om stickers op te plakken, doen het hier wel goed. Mijn telg is dan blij dat hij een auto of een bloem mag kiezen om te kleven, en ik ben alvast héél tevreden met de volle dertig seconden die ik nu krijg om zijn glimlach te verzorgen. Een win-winsituatie noem ik dat.

En jullie? Hoe pakken jullie dit aan?

Ook lezen:

• Voor het eerst mama: “Is dit dan de fameuze driftbui waar iedereen het over heeft?”
• Voor het eerst mama: “Gaat je kind binnenkort naar de school van jouw keuze?”
• Voor het eerst mama: “Otis kampt plots met verlatingsangst en daar heb ik het wat moeilijk mee”

Volg ons op Facebook, Instagram, Pinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief (rechts bovenaan op de homepage) om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes!