Voor het eerst mama: “Plots werd hij wakker met koorts en rode stippen op z’n lijf, van pok tot teen”

Mama-redactrice Celine werd in augustus 2019 voor het eerst moeder van de überschattige Otis en is nu zwanger van haar tweede kindje. Wat dat met haar doet en hoe zij nu als mama in het leven staat, deelt ze in deze column. Van herkenbare paniekaanvalletjes tot dolgelukkige mama-momenten vol verwondering: welkom in de wereld van Celine!

“We denken dat de windpokken op komst zijn”, liet de begeleidster van de opvang me weten, toen ik Otis nietsvermoedelijk op een vrijdagnamiddag kwam oppikken. Ze wees een drietal bescheiden vlekjes aan, die meer weg hadden van kleine zweetpuistjes, waardoor het niet echt alarmerend leek. Ik bracht mijn vriend telefonisch op de hoogte, maar waaide hun verwittiging weg: “Het zal vast niets zijn!”

Wishful thinking, noemen ze dat. Er stond ons tenslotte een volgepropt weekend te wachten met fijne activiteiten, en o wee als die gevreesde jeukerige uitslag roet in het eten zou gooien. Jammer maar helaas, omstreeks 23 uur werd de kleine grote man wakker met koorts en rode stippen op z’n lijf, van pok tot teen.

“Ze wees een drietal bescheiden plekken aan, die meer weg hadden van kleine zweetpuistjes”

Uiteraard wisten we dat ze ooit zouden komen, want andere ouders hadden ons hoofd al ettelijke keren gek gemaakt met de meest huiveringwekkende verhalen. En ook op de opvang waren de windpokken al weken hét gespreksonderwerp. Er was dus geen ontsnappen aan, en nu was ook Otis er zelf trotse eigenaar van.

Dat ze altijd ongelegen komen is een feit, maar het had erger kunnen zijn. In de zomer of zo, wanneer het zweet de jeuk nóg erger maakt. Of net op het moment dat je kind voor het eerst naar school moet. Wonder bij wonder, gebeurde het twee weken voor die grote start.

“Er was geen ontsnappen aan, en nu was ook Otis er zelf trotse eigenaar van”

Maar ik ga er geen doekjes om winden: aangenaam was het niet. O’tje moest een hele week thuis blijven, waardoor we weer moesten puzzelen met onze agenda. En de nachten waren ronduit verschrikkelijk! In eigen bed slapen lukte niet, dus verbleef hij verschillende keren bij mama op de kamer, die hierdoor een aanzienlijk aantal uren slaaptekort bij elkaar verzamelde. Ik denk dat ik de zin: “Otis, niet krabben”, minstens zeshonderd keer uitgesproken heb. En het hevige gewoel van mijn zoon had meer weg van een vis die op het droge naar adem snakt.

Spijtig genoeg ging er ook gekuch mee gepaard. En dat maakte de ziekenboeg nog pittiger. “Wanneer Otis iets doet, doet hij het goed. Alles erop en eraan!”, grapte mijn lief, die een poging waagde om positief te blijven in de benarde situatie.

Gelukkig konden we hem wat verlichting bieden met een uitdrogende spray die we – misschien meer dan nodig was – bovenhaalden, in de hoop dat ze zo sneller zouden verdwijnen. Baat het niet dan schaadt het niet! En natuurlijk werd hij ook getrakteerd op een paar extra dosissen mama- en papaliefde! Dé beste remedie waar je geen voorschrift voor nodig hebt.

Wanneer kregen jullie kinderen de waterpokken?

NOG MEER VERHALEN VAN CELINE:

• Voor het eerst mama: “Eens ik bevallen was, werden onze katten van hun troon gestoten”
• Voor het eerst mama: “Onze peuter heeft een verschrikkelijk ochtendhumeur”
• Voor het eerst mama: “Oh boy, we krijgen een meisje”