Redactrice Charlotte is mama van een zoon van 6 en een dochter van 10 maanden. Regelmatig pent ze haar persoonlijke verhalen over moederschap en opvoeden met een kleine knipoog neer.
“Hoe een onschuldig, gespeeld theekransje met mijn zoon en nichtje mij een existentiële crisis bezorgde? Wel, ik zal het jullie vertellen. Met de simpele woorden: “Maar mama, jij drinkt toch altijd cava?” Het was het spontane antwoord van mijn zoon van zes op de vraag of ik ook een kopje thee mocht meedrinken.
Boink, kwam die even binnen! Ik lachte het weg, maar voelde mij toch een beetje beledigd. Daar ging mijn moederlijke reputatie! Ik was toch geen dronkaard, zeker! Of wel?
Gewoon gezellig
Even de laatste weken recapituleren. De lockdown light begon inderdaad wat ik versta onder ‘gezellig’. Als de kindjes flink waren geweest en mama en papa hadden thuis goed kunnen werken, sloten we de geslaagde dag af met een aperitief.
Ik heb het er bij mijn zoon ook al van kleins af aan ingestampt dat samen aperitieven het allerleukste op aarde is. Mama maakt een beetje hapjes, zet een goed muziekje op en we kraken een flesje. En mijn zoon geniet van zijn appelsapje in een… champagneglas.
Het duurde echter niet lang of ook mínder geslaagde dagen werden afgesloten met het inschenken van een glaasje ‘ontspanning’. Dit keer was de reden: “Ik heb het verdiend na zo’n rotdag!”
Nadien werd ook elke bubbel-uitbreiding nog eens gevierd met bubbels, én ook de eerste dag terug naar de crèche, de eerste dag terug naar school, de eerste dag dat we asperges aten en de eerste dag terug naar kantoor… Kortom, we hebben best wel wat veel ‘eerstes’ achter de rug dezer dagen. De occassionele walk of shame richting glasbak hoorde er dus ook meermaals bij de voorbije periode.
De schuld van corona!
Is er iets mis met mij dat ik liever een trappist drink dan een kopje thee ’s avonds? En moet ik mij zorgen maken wanneer vrienden vragen of ik ziekjes ben wanneer ik eens een watertje bestel op café? In mijn ogen vind ik een glaasje drinken gewoon supergezellig. Maar plots, met dank aan dat theekransje, begon ik toch een beetje te twijfelen…
Ik dekte mijzelf in: “Als ik een probleem heb, dan is het allemaal de schuld van corona.” Want geef toe: wie kan er nu én thuiswerken én twee jonge kinderen onderhouden én zo heel af en toe eens het huis proper maken? Zie ik eruit als Michelle Obama, misschien? Of een ander bovennatuurlijke supervrouw? Ik dacht het niet!
Doe ze nog eens vol?
Dus ik googelde ‘alcohol wanneer verslaafd’. Het eerste wat ik las: ‘Leg de schuld van je alcoholgebruik niet bij iemand of iets anders.’ Oei, excuseer, corona!
Toen scrolde ik verder: ‘Als je meer dan 1 à 2 glazen alcohol per dag drinkt en minder dan 2 dagen in de week geen alcohol drinkt, drink je al te veel.’
Wow, dat is precies nog niet overdreven veel. Met de hakken over de sloot behoor ik nog nét tot de categorie die niet te veel drinkt. Maar het scheelt echt niet veel.
Gelukkig is deze lockdown bijna voorbij, mogen we terug uit ons kot en het leven wat alcoholvrijer hervatten. Alhoewel… dit weekend startte al meteen met een paar uitnodigingen voor een barbecue én een restaurantbezoek. Dus ja, lockdown of vrijheid: er is altijd wel een excuus om te klinken. Alleen heb ik nu wel een reden om misschien toch eens te passen: uitgenodigd worden op het volgende theekransje!
Laat die limonade dus maar komen. Na dat ene roseetje dan!”
Lees ook:
- Coronatijden: “Over die keer dat zangeres Adele mij deed verslikken in mijn croissant”
- Coronatijden: “Over die keer dat ik maar al te graag uit de kleren ging”
- Coronatijden:”Over die keer dat iedereen in zijn kot bleef en wij richting Spoed vertrokken”