Mama-redactrice Celine werd in augustus 2019 voor het eerst moeder van de überschattige Otis en is in juni 2022 bevallen van haar tweede kindje Mona. Wat dat met haar doet en hoe zij nu als mama in het leven staat, deelt ze in deze column. Van herkenbare paniekaanvalletjes tot dolgelukkige mama-momenten vol verwondering: welkom in de wereld van Celine!
Er zijn zo van die dagen dat ik de to-dolijst met huishoudelijke taken best overweldigend vind. Al zeker wanneer het negen uur ‘s avonds is en er nog een hele stapel was moet geplooid worden, en ik plots besef dat de leerlingenfiche van Otis dringend moet ingevuld worden. Dan maar onderbroeken vouwen met mijn favoriete guilty pleasure op de achtergrond. Want van languit op de bank naar televisie kijken kan ik de laatste tijd alleen maar dromen.
‘En je vriend, kan die jou niet helpen?’, hoor ik iedere vrijgevochten vrouw denken. Tuurlijk dat, maar in tegenstelling tot mamalief, weet hij wél waar hij de grens moet trekken, omdat voor hem zelfzorg primeert. Maar het is sterker dan mezelf, en ik slaag er simpelweg niet in om de vuile vloer en ongewassen kookpotten te negeren.
Van languit op de bank naar televisie kijken kan ik de laatste tijd alleen maar dromen
Hoe zou deze moderne versie van Assepoester dan in godsnaam nog de energie moeten vinden om originele ideetjes te bedenken voor de broodoos,(online) boodschappen te bestellen of om de speeltjes van de kinderen te roteren. Want na een poosje geraken ze nu eenmaal uitgekeken op de speelgoedtrein en puzzels die ze drie weken geleden met heel veel enthousiasme in ontvangst namen.
Een mama moet met andere woorden heel wat balletjes in de lucht houden en het is haast wonderbaarlijk dat onze hoofden niet ontploffen als je beseft aan hoeveel we moeten denken: ‘Ik moet nog een geschenk kopen voor dat verjaardagsfeest waar Otis naartoe gaat!’, ‘Oeps, heb ik wel reservekledij in Mona’s bakje in de crèche gelegd?’ ‘Zaterdag moet ik naar de stad, de kinderen hebben dringend herfstkledij nodig.’
Het heeft geen zin om te willen voldoen aan de onrealistische maatstaven die ik zelf — maar zéker ook de maatschappij — bedacht hebben
Mama’s zijn échte superhelden als je het mij vraagt. Want zij zijn de machine die alles laat draaien, ervoor zorgt dat iedereen in het gezin heeft wat die moet hebben, en die het netwerk van familie en vrienden onderhoudt. Uiteraard participeren papa’s vandaag ook in het huishouden. Maar als vrouw pikken we emotionele arbeid nu eenmaal sneller op. En die mental load dragen kan soms best zwaar zijn.
Het is dus volkomen normaal dat we er soms de fut niet voor hebben om ons op te kalefateren en een mooie outfit — als het even kan, met hoge hakken — aan te trekken. Laat staan om er nog een loopsessie of drie tussen te proppen, want je hebt maar één lijf en daar moet je zorg voor dragen, toch? Om me dan dezelfde dag weer vol te proppen met chips en chocolademousse. Emo-eter die ik ben.
Tijd om mij volledig neer te leggen bij hoe de dingen gaan en vooral ook om los te laten. Het heeft geen zin om te willen voldoen aan de onrealistische maatstaven die ik zelf — maar zéker ook de maatschappij — bedacht hebben. En eigenlijk kan ik een voorbeeld nemen aan m’n eigen kinderen. Want die twee kleine kapoenen geven niet om wat stof op een buffetkast of om een propvolle wasmand. Wat zei hun favoriet Disney-figuur Elsa ook alweer? Juist ja, let it go! En dat ga ik proberen ook.
Nog meer verhalen van Celine:
Volg ons op Facebook, Instagram, Pinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief om op de hoogte te blijven van de beste groentips en wooninspiratie!