Mijn Verhaal: Evelyne kan niet goed lezen en schrijven
In Vlaanderen is 1 op de 7 volwassenen laaggeletterd. Zij hebben moeite met lezen, schrijven, cijfers en de digitale wereld, onder hen Evelyne. Ze is 35 jaar, zorgkundige en de fiere mama van een tweeling van 4 jaar en een zoon van 11 jaar. “Toen mijn zoontje 10 jaar werd en ik hem onvoldoende kon ondersteunen bij zijn huiswerk, ging ik opnieuw taallessen volgen.” Redactrice Leila luisterde naar haar verhaal.
Laaggeletterd zijn, wat betekent dat?
Evelyne: ”Eigenlijk heb ik dyslexie en dyscalculie. Toen ik als zesjarige naar school ging, bleek al snel dat leren lezen en rekenen heel moeizaam ging en ik verhuisde naar een school met bijzonder onderwijs. Daar hebben ze me zo goed mogelijk proberen helpen, maar goed lezen en schrijven kan ik nog altijd niet. Wanneer ik wil schrijven, zet ik andere dingen op papier dan ik wil. In mijn hoofd vorm ik mijn woorden en zinnen helemaal juist, maar van zodra ik ze neerschrijf vallen letters en woorden weg en klopt het resultaat helemaal niet meer. Wanneer ik lees, gebeurt net hetzelfde. De letters, woorden en zinnen komen niet juist binnen. Of ik zie sommige woorden gewoon niet staan. Ik moet een zin vaak enkele keren opnieuw lezen voordat ik echt begrijp wat er staat.”
“Wanneer ik mijn zoon niet kan helpen zoals ik dat zou willen, krijg ik het moeilijk”
Mijn zoon helpen met zijn huiswerk is moeilijk
Evelyne: “Eigenlijk ondervind ik er niet zo veel moeilijkheden door. Lezen en schrijven kost me vaak veel tijd en moeite, maar uiteindelijk lukt het me wel. Ik kan mijn werk als zorgkundige perfect uitvoeren en de meeste noodzakelijke communicatie begrijp ik meer dan voldoende. Alleen mijn belastingbrief heb ik nog nooit zelf ingevuld. Maar dat heeft misschien niet eens iets met mijn laaggeletterdheid te maken, want wie kan daar wel aan uit? (lacht).”
“Ik wil niet dat mijn zoon denkt dat ik het niet kan. Want ik kan het wel, ik doe het gewoon op mijn manier”
“Alleen wanneer ik mijn zoon niet kan helpen zoals ik dat zou willen, krijg ik het moeilijk. Ik wil, zoals elke ouder, mijn kinderen op alle vlakken ondersteunen. Maar wanneer mijn zoon van 11 jaar hulp nodig heeft met zijn huiswerk, moet ik de vragen zelf drie keer of vaker herlezen voor ik ze begrijp. En ik ben altijd heel erg opgelucht wanneer het me uiteindelijk lukt. Hij weet wel dat ik moeite heb met lezen en schrijven, maar ik wil echt vermijden dat hij beseft dat de vragen en zinnen die hij nu verwerkt moeilijk voor me zijn. Ik wil niet dat hij denkt dat ik het niet kan. Want ik kan het wel, ik doe het gewoon op mijn manier.”
“Ik wil mijn zoon laten zien dat hij nog alles kan worden, ook wanneer lezen en schrijven niet vanzelf gaat”
Ik wil dat mijn zoon weet dat hij alles kan bereiken
Evelyne: “Weet je wat het is? Ik wil hem niet ontmoedigen. Hij heeft het ook moeilijk met lezen en schrijven, maar ik zou het zo verschrikkelijk vinden dat hij erdoor ontmoedigd geraakt. Ik wil hem laten zien dat hij nog alles kan worden, ook wanneer lezen en schrijven niet vanzelf gaat. Dat vertel ik hem voortdurend, want zo is het. Maar we leven wel in een maatschappij die meer dan eens het tegendeel wil beweren. En daar wil ik hem voor beschermen.
Als kind en jongere had ik het, net als mijn zoon, heel moeilijk met mijn beperkte taalvaardigheid. Maar ouder worden heeft me geleerd dat het niets is om me over te schamen. Mijn talige vaardigheden bepalen niet wie ik ben of wat ik kan.
“Mensen hebben mijn kunnen altijd veel lager ingeschat dan het is. Dat heeft mijn zelfvertrouwen een grote deuk gegeven”
Wanneer ik er anderen over vertel, wat ik zelden doe, gebruik ik trouwens nooit het woord laaggeletterd. Ik kan niet goed uitleggen waarom, maar ik vind het geen fijn woord, het klinkt zo negatief. Misschien is het die ‘laag’ die me zo stoort. Ik heb zelf immers niet het gevoel, nooit gehad, dat ik ‘laag’ geletterd ben. Ik kan de klanken en letters niet juist omvormen, maar meer dan dat is het ook niet. Toch maken mensen er vaak wél veel meer van. Dat heb ik al van kinds af aan gevoeld. Mensen hebben mijn kunnen altijd veel lager ingeschat dan het is, en dat heeft mijn zelfvertrouwen een grote deuk gegeven. Ik kan en ben veel meer dan mijn taligheid.”
Ik blijf elke dag bijleren
“Sinds vorig jaar volg ik opnieuw lessen Taal en Rekenen bij een Centrum voor Basiseducatie. En daar helpen ze me enorm. Ik heb ook een vriend die me heel erg ondersteunt en ik blijf zelf heel erg leergierig. Ik ben voortdurend op zoek naar oplossingen en ik blijf bijleren.”
Week van de Geletterdheid
De Week van de Geletterdheid 2020 focust op het belang van e-inclusie bij lokale besturen. De campagne ondersteunt lokale besturen met een toolbox vol tips & tricks.
In Vlaanderen is laaggeletterdheid nog steeds een probleem voor 1 op de 7 volwassenen. Ze hebben onvoldoende lees-, schrijf-, reken- of ICT-vaardigheden om goed te functioneren in de maatschappij.
De Week van de Geletterdheid loopt van 7 tot 11 september. Tijdens deze week vragen we aandacht voor laaggeletterdheid in Vlaanderen.
Meer info over de Week van de Geletterdheid vind je op www.ikbenmee.be
Meer over leren lezen en schrijven
- 1 op de 10 ouders is laaggeletterd: Fatiha en Nancy vertellen
- Veerle leert de kinderen uit haar klas lezen en schrijven met de Alfabetcode
- Dyslexie: wat is het en hoe kun je je kind helpen?
Volg ons op Facebook, Instagram, Pinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief (onderaan de homepage) om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes!