Moedergevoel: wat als je niet instant een band voelt met je baby?
Veel ouders ervaren de geboorte van hun kind als een ‘instant crush’. Toch wordt niet iedereen zomaar overladen met die intense moedergevoelens vanaf het allereerste moment. Waarom het soms een tijdje duurt vooraleer je een band voelt met je baby? Een paar zaken op een rij.
Moedergevoel: wat is het eigenlijk?
Moedergevoelens zijn de oersterke en instinctieve gevoelens die een moeder ontwikkelt voor haar kinderen. Die gevoelens worden biologisch aangestuurd en zorgen ervoor dat een moeder onvoorwaardelijk van haar kind houdt en het kost wat kost wil beschermen, verzorgen en grootbrengen.
Die ‘moedergevoelens’ zijn dus eigenlijk een handige tool van moeder natuur om ervoor te zorgen dat baby’s hun allereerste jaren in de buitenwereld overleven. Want ze zijn dan nog heel kwetsbaar, hebben erg veel zorg, liefde en aandacht nodig. Krijgen ze die niet? Dan overleven ze simpelweg niet. De moedergevoelens die een moeder voelt naar haar kind toe, zorgen ervoor dat een kind alles krijgt wat het nodig heeft om goed te groeien en te ontwikkelen.
Wanneer ontstaan moedergevoelens?
Wanneer in het proces van je kinderwens, zwangerschap of ouderschap, moedergevoelens precies ontstaan, kan sterk variëren. Sommige vrouwen voelen al sterke moedergevoelens voor er nog maar sprake is van een zwangerschap: zij weten vaak heel goed dat ze ooit mama willen worden, kunnen zich de komst van een kindje in de verre of nabij toekomst al goed inbeelden en voelen daar ook al warme gevoelens bij. Dat niet elke vrouw dit zomaar heeft, spreekt voor zich: soms ontwikkelen de eerste moedergevoelens zich wanneer een kinderwens zich aandient, soms tijdens de zwangerschap wanneer je je steeds meer een beeld kunt vormen van het kindje in je buik en je er ook al een band mee gaat vormen. Maar een heel sterke boost van ‘moedergevoelens’ krijgen veel vrouwen bij de geboorte zelf.
Net als tijdens de zwangerschap zelf heeft dat veel met hormonen te maken: om ervoor te zorgen dat je een liefdevolle band vormt met je baby en je het hechtingsproces alvast op gang brengt, produceert je lichaam allerlei hormonen die dit proces mee zullen bevorderen. Vooral oxytocine, het knuffel- en gelukshormoon, speelt hier een belangrijke rol. Veel mama’s die tijdens de zwangerschap aan hun kindje denken, zullen daarmee een kleine stroom van oxytocine op gang brengen.
Tijdens de bevalling produceert je lichaam dan weer een intense hoeveelheid oxytocine, prolactine, endorfine en adrenaline. Niet alleen om je door het pijnlijke proces van de geboorte heen te loodsen, maar ook om de sterke hechtingsband met je baby instant van een warme voedingsbodem te voorzien. Die sterke hormonencocktail zorgt ervoor dat de geboorte van een kindje zo intens en zo allesoverweldigend ervaren wordt en dat zoveel mama’s spreken over een ‘instant crush’ wanneer ze hun baby eindelijk in hun armen houden.
Wat als het moedergevoel uitblijft?
Toch hoeft het zeker niet voor iedereen zo te gaan. Het kan best zijn dat je als mama of papa niet overvallen wordt door die intense moedergevoelens en dat je niet instant een band voelt met je baby. Ook dat is natuurlijk perfect normaal, want het is een nieuw, klein wezentje dat weliswaar je eigen vlees en bloed is, maar dat je nog helemaal niet kent.
Voor sommige mama’s is het ontwikkelen van diepe moedergevoelens en die intense band met hun baby dan ook een proces: tijdens die allereerste prille maanden leren ze hun baby steeds beter kennen en ontwikkelen ze gaandeweg die gevoelens naar hun kind toe. Hoe beter ze hem of haar begrijpt en hoe meer tijd ouder en kind met elkaar hebben doorgebracht, hoe intenser de band. Voel je als mama niet instant een band met je baby? Maak je dan ook niet ongerust: de intense moederliefde en de oogverblindende liefde voor je kleine hummeltje steken na verloop van tijd zeker de kop wel op.
Merk je echter dat de band met je baby wel heel moeilijk loopt en dat het voor jou heel moeilijk is om die onvoorwaardelijke liefde en warmte te gaan voelen voor je kind? Dan kan het een goed idee zijn dit even met je omgeving te bespreken. Misschien gebeurde er tijdens de zwangerschap of bevalling wel iets waardoor je emotioneel geraakt werd en het je bijgevolg niet lukt om het hechtingsproces op gang te brengen.
Mama’s die lijden aan een postnatale depressie of die een moeilijke bevalling moesten doorstaan, kunnen daar mogelijk last van hebben. Ook mama’s van een huilbaby kunnen het moeilijker hebben om door alle frustraties, angsten en twijfels heen een afgestemde connectie met hun kind te vinden. Je eigen emotionele ritme terugvinden en eventuele blokkades verwerken, kan dan nodig zijn om ook de liefde naar je kind toe vrijuit te kunnen laten stromen.
Meer over mama zijn:
Volg ons op Facebook, Instagram, Pinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief (onderaan de homepage) om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes!