Papa-talk: “Ooit zullen ook Theo en Lucas me betrappen op mijn gulzige snoepbuien”
Op de supermarktparking gaan alle remmen los. Na een rooftocht langs de patisserie -afdeling haast ik me naar de auto. Ik trek de deur achter me dicht, kijk even of de kust vrij is. Naast de parking loopt een gekromde dame met rollator. Uit haar winkeltas groeien selderstengels. Ze merkt me niet op. Hét signaal om twee afgeprijsde appeltaartjes achterover te slaan. Langer dan 30 seconden heb ik niet nodig. Het gebak maakt geen kans. Tijdens dat gulzige happen ontsnap ik aan de dag die achter me ligt. Even geen vermoeid hoofd na een wispelturige nacht, geen eisende kinderen of haperend schrijfproces. Geen wanhoop over nieuwe drukte die zich morgen zal aandienen. Vet, suiker en romige appeltjes bieden verlossing. Eventjes toch. Want na het schrokfestijn volgt een keiharde landing. Een vies gevoel van mondholte tot endeldarm. Nóg maar eens heb ik mijn voornemen om minder te snoepen geschonden. Wat moet ik met dit schuldgevoel?
Tijdens dat gulzige happen ontsnap ik aan de dag die achter me ligt. Even geen vermoeid hoofd na een wispelturige nacht, geen eisende kinderen of haperend schrijfproces.
Even overweeg ik om weer naar binnen te lopen voor het afgeprijsde rijsttaartje met poedersuiker. Maar de vrees voor meewarige blikken aan de kassa houdt me tegen. Bovendien is het al twee minuten voor sluitingstijd. Laat ze maar rustig alle geel bestickerde lekkernijen weggooien (snik). Soms roemen mensen me om mijn gezonde levensstijl. Ze dwalen (een beetje). Ik kook inderdaad gezond en ga veel wandelen. Maar tussendoor zijn er dus ook die schrokmomenten. Daarbij consumeer ik in enkele seconden meer calorieën dan in alle wakkere uren daarvoor. Vaak loop ik naar de supermarkt net nadat de kinderen in bed liggen. Ik vertel Emma dat het wc-papier op is en spring in de auto. Opgejaagd – de sluitingstijd nadert! – leg ik de twee kilometer tot onze dorpssupermarkt af. Onderweg verwijt ik mezelf dat ik voor de auto koos. Hoeveel CO2-uitstoot is dit culinair escapisme waard?
“Vaak loop ik naar de supermarkt net nadat de kinderen in bed liggen. Ik vertel dat het wc-papier op is en spring in de auto.”
Na de zonde vergeet ik mijn sporen uit te wissen. Een leeg taartdoosje overnacht in de auto. De dag erop kijkt Emma me triomfantelijk aan: “Was het weer zover?”, vraagt ze. Ik hoor mezelf iets mompelen over wc-papier en promo’s waaraan geen rationeel denkend mens kan voorbijgaan. Ze lacht zoals de kassierster lacht als ik een zoveelste suikerbom op haar rollende band plaats. Ooit zullen ook Theo en Lucas mij betrappen. Het leeggegeten doosje of een vage chocoladekring rond mijn lippen zal me verraden. Dan zal ik hen vertellen dat ongezonde voeding een slechte manier is om met stress om te gaan. Dat het maar zeer tijdelijk werkt en je je achteraf nooit beter of voldaan voelt, integendeel. Die boodschap zal vermoedelijk niet aankomen. Het is alsof je hen met sigaret in de mond zou waarschuwen voor de gevolgen van roken. Alsof je roept tegen je partner maar je kinderen in één beweging verbiedt om tegen elkaar te roepen. Weg sfeer, weg geloofwaardigheid.
Later zal ik mijn kinderen vertellen dat ongezonde voeding een slechte manier is om met stress om te gaan.
Daarom zal ik vanaf nu dapper weerstand bieden in de calorierijke afdelingen (bis). Of een zak voorgesneden worteltjes kopen. Die eet ik eigenlijk ook wel graag, en je bent er langer zoet mee. Maar als dat allemaal niet lukt, zal ik mezelf toch vergeven. Misschien is dat nog het allerbelangrijkste: niet te streng zijn voor jezelf. Want welke ouder zwicht nooit voor een smeuïg stukje appelcake, chips of chocolade? Niet toevallig staan die silent killers overal op ooghoogte, of tenminste binnen direct grijpbereik. Volgende keer hebben ze me niet meer liggen! Of wel soms?
MEER COLUMNS VAN THOMAS:
- Papa-talk: “Jonge ouders vandaag zijn bekwaam in drie dingen: geven, geven, geven. Er wordt zoveel verwacht.”
- Papa-talk: “Ik zou niet willen dat Lucas en Theo ons onoverwinnelijk achten.”
- Papa-talk: “De smaak van liefde”
Volg ons op Facebook, Instagram, Pinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief (onderaan de homepage) om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes!