Thomas Detombe (37) is journalist, Libelle Mama-columnist en papa van Lucas (6) en Theo (3). Wat het jonge vaderschap met hem en zijn leven doet, schrijft hij voor jullie openhartig en onverbloemd neer.
“Sliep je vannacht beter, mama?”. Lucas vraagt het oprecht geïnteresseerd. De dag ervoor was Emma erg moe. Blijkbaar had hij dat opgemerkt én onthouden.
Ook Theo zijn empathie groeit. “Ik ben soms te wild hé”, fluisterde hij recent in mijn oor. En daarna: “Sorry papa.” Mijn hart smolt. Meer dan eens sta ik versteld van hun taal en de manier waarop ze die gebruiken om emoties precies en authentiek over te brengen.
‘Ik ben soms te wild hé’, fluisterde Theo in mijn oor. Mijn hart smolt
Het is bizar om dat zo te stellen, maar ze hebben geluk met ouders zoals wij. We wonen in een goed huis, zorgen dat we veel thuis zijn en reiken onbegrensd taal en emoties aan. Als ze een woord of gevoel niet begrijpen, gaan we samen op zoek tot ze het wel begrijpen.
Een driejarige die opgroeit in een kansrijk gezin, hoorde in zijn korte leven al 30 miljoen woorden méér dan een driejarige uit een bijstandsgezin. Dat schrijft Nederlands auteur en onderzoeker Tim S’ Jongers. Kind A hoort 2000 woorden per uur, kind B ongeveer 600. Een gigantisch verschil met grote gevolgen.
Dat verschil merk je bijvoorbeeld in Theo zijn eerste kleuterklas. Juf Lotte vertelde ons hoe verscheurd ze zich voelt tussen kinderen die met moeite ‘koek’ of ‘jas’ kunnen uitspreken, en kinderen die háár onderwijzen over dinosaurussoorten en het stille wonder van elektrische auto’s.
Dat ik Theo bijna dagelijks voorlees, onder andere over dinosaurussen, geeft hem een enorme voorsprong. Ook zijn oudere broer werkt daaraan mee. Met Lucas voert hij gesprekken over ‘de atmosfeer’ en ‘de snelheid van het licht’. “Wat als ik op het licht ga zitten?”, vroeg hij vorige week in de auto. “Haal ik dan een raket in?”
“Je kan niet ‘op’ het licht zitten, Theo”, antwoordde Emma. “Licht kan je alleen zien, niet aanraken.” Hij hield vol: “En als het wel zou lukken, wat dan?” Daarop hadden we een korte discussie over zaken die alleen ‘in theorie’ kunnen. En over de tijd-vervormende kracht van zwarte gaten. Op dat punt haakten ze (gelukkig?) af.
Een rijke taal en emotionele geletterdheid hangen samen. Je weet wat je voelt en voelt wat je weet
Geen idee of dat allemaal ‘normaal’ is (nog zo’n interessant woord). Of laten we zeggen: doorsnee (zegt dat meer?). Maar het is wel razend interessant; voor ons én voor hen. Voor Emma iets minder: ze is geen fan van ruimtereizen.
Behalve een rijke taal vind ik emotionele geletterdheid cruciaal. Beide hangen ook samen. Woorden als ‘schaamte’ of ‘verlegenheid’ krijgen pas betekenis als je ze kunt (in)denken met behulp van andere woorden. Dan weet je wat je voelt. En voel je wat je weet.
Dan kan je ook ‘sorry’ zeggen in de doorleefde betekenis van het woord. Of je mama oprecht een betere nacht toewensen.
Nog meer papa-talk:
Volg ons op Facebook, Instagram, Pinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief (onderaan de homepage) om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes!