Voor het eerst mama: “Nooit gedacht dat ik zo blij zou worden van een felblauwe ice pack in mijn slip”

Mama-redactrice Celine werd in augustus 2019 voor het eerst moeder, van de überschattige Otis. Wat dat met haar deed en hoe zij nu als prille mama in het leven staat, deelt ze in deze column. Van herkenbare paniekaanvalletjes tot dolgelukkige mama-momenten vol verwondering: welkom in de wereld van Celine!

6x dingen die mensen nooit vertellen over bevallen

“Leuk om te weten hoe het nu écht is om te bevallen en wat voor gevolgen het heeft voor je lichaam. Toch? Hier alvast een paar zaken die ik totaal niet verwacht had:

De bevalling verliep niet volgens plan, maar dat was oké

Alles had ik tot in de puntjes geregeld. Dat heb je met een perfectionistische moeder in wording die dan ook nog last heeft van extreme nestdrang. Het ging zelfs zo ver dat ik een playlist gemaakt had voor in de verloskamer, tot een geboorteplan waarin vermeld stond dat mijn lief een schaar voor linkshandigen nodig had om de navelstreng door te knippen. Of ik gek ben? Misschien.

Maar ik was eraan voor de moeite. De liedjes die ik vroeger luidkeels meezong, irriteerden me al vanaf de eerste noot. En zelfs een botte bijl om de navelstreng door te hakken, had ik prima gevonden. Zolang de pijn maar stopte en het kind gezond en wel ter wereld kwam.

Wow, dat was luid!

De blik in de ogen van mijn vriend en de grimas op het gezicht van de verloskundige spraken boekdelen: ze waren duidelijk zwaar onder de indruk van het geluid dat ik produceerde bij negen centimeter ontsluiting. En de eerlijkheid gebiedt me om toe te geven dat ook ik schrok van de oerkreet.

Dokter, ik bibber

Na de zware arbeid ligt je focus maar op één ding, enfin, twee: je kind én je benen die onophoudelijk trillen. Ik waande me in de videoclip met een drilboor in de handen op de tonen van ‘Satisfaction’ van Benny Benassi. Het lichaamszweet had ik alvast met de dames in het filmpje gemeen. Dat strakke lijf kwam later wel.

“Ze waren duidelijk zwaar onder de indruk van het geluid dat ik produceerde bij negen centimeter ontsluiting.”

Het kannetje wordt overschat

Tijdens m’n zwangerschap deelden heel wat mama’s hun bevallingsverhalen met me; het ene verslag al wat gruwelijker dan het andere. En buiten het feit dat ze het allemaal de mooiste — en uiteraard ook de pijnlijkste — ervaring van hun leven vonden, zwoeren ze allemaal bij hét kannetje: een kan met lauw tot warm water waarmee de vroedvrouw je onderlichaam verzorgt.

Dus na een hele nacht weeën opvangen, persen en de welbefaamde knip waren de verwachtingen hoog toen ik de verpleegster zag binnenwandelen. Ik sloot mijn ogen en … niets. Was het dat dan? De teleurstelling was net zo groot als toen ik voor het laatst sushi at en er geen gember en soja bij geleverd waren. Het verkoelende kraamverband daarentegen kon wél soelaas bieden. Nooit gedacht dat ik zo blij zou worden van een felblauwe ice pack in mijn slip.

Bont en blauw

En nu we het toch over de aangerichte schade daarbeneden hebben: het was erg. Heel erg! Het blauwe tintje en de zwelling deden me wat denken aan een smurf die een allergische reactie gekregen had. Was me dat dus even schrikken toen ik voor het eerst weer naar het toilet ging.

Naar de wc gaan was trouwens ook geen makkie. Ben ik de enige die niet durfde te duwen uit angst dat de hele boel zou scheuren? PS Schrik niet als je na je bevalling van lig naar zit gaat en het plots voelt alsof er liters bloed uit je lijf stromen. Net als wanneer je ongesteld bent maar dan maal tien. Maar geen paniek: dit is volkomen normaal en het hoort nu eenmaal bij het herstel.

Een zak patatten

Onze allereerste wandeling met de kinderwagen was een memorabel moment. De fierheid droop eraf, maar het ritje was van korte duur. De baby hield namelijk niet van het wiegje en huilde ontroostbaar. En na een meter of tien moest ik al even zitten om te bekomen van de afstand die ik afgelegd had met een ingezakte romp en vermoeide benen. Nog vijf weken eer ik naar de kinesitherapeut mag, dacht ik.”

Ook lezen:

• Voor het eerst mama:”Toen ik besefte dat hij bijna naar de kinderopvang moest, werd ik melancholisch”
• Voor het eerst mama: “Toen ik hem de eerste keer droeg had die M-houding meer weg van de letter W”
• Voor het eerst mama: “Er zijn heel wat radeloze jonge ouders die snakken naar meer slaap”