Voor het eerst mama: “Dat besmeurde snoetje met chocorestjes of uitgedroogde tandpasta heb ik in alle haast vaak niet gezien”

Mama-redactrice Celine werd in augustus 2019 voor het eerst moeder, van de überschattige Otis. Wat dat met haar deed en hoe zij nu als prille mama in het leven staat, deelt ze in deze column. Van herkenbare paniekaanvalletjes tot dolgelukkige mama-momenten vol verwondering: welkom in de wereld van Celine!

Soms gun ik mezelf een schouderklopje wanneer ik iets goed aangepakt heb met Otis. Wat niet wil zeggen dat ik geen loedermoeder-momentjes ken. Elke mama laat weleens een steekje vallen. Toch?

Geen sneeuwpak of slee in huis

Onlangs werd ons land verwend met een prachtig sneeuwlandschap. Overal zag je foto’s en filmpjes opduiken van gierende kinderen in een modieus skipak op de slee. De felgekleurde laarsjes aan hun voeten maakten het plaatje compleet.

Otis wou overduidelijk hetzelfde gaan doen. Hij schreeuwde enthousiast toen hij de vlokjes naar beneden zag dwarrelen. Jammer dat hij het moest stellen met een extra legging onder z’n outfit en een wasmand waaraan ik de ceintuur van mijn badjas geknoopt had. Want wie niet goed voorbereid is, moet creatief zijn!

Hebben al die mama’s trouwens een geheime WhatsApp-groep met Frank Deboosere, zodat zij al die benodigdheden op tijd kunnen bestellen? Want ik snap écht niet hoe zij het klaarspelen.

Hebben al die mama’s een geheime WhatsApp-groep met Frank Deboosere, zodat zij al die benodigdheden op tijd kunnen bestellen?

Waarom ik kinderzitjes zo verafschuw

Ik haat kinderstoeltjes! There, I said it. Of misschien heb ik gewoon het foute model gekozen. Dat kan ook.

Een kind van dertien kilo tillen en in de wagen zetten zónder zijn hoofdje te stoten tegen het plafond, is al een taak op zich. Maar als de gordels dan ook nog eens gedraaid zitten op verschillende plekken, waardoor ze te kort zijn om vast te klikken, breekt het zweet me al helemaal uit. Het gepruts is soms zo erg dat er traantjes vloeien. Niet bij Otis. Wel bij mij.

Ik dacht dat jij hem verschoond had?

Wat het verschonen van ons kind betreft zijn we laks. Véél te laks! Vaak ga ik ervan uit dat mijn lief het al gedaan heeft en vice versa. Het gevolg? Een luier die meer wegheeft van een michelinmannetje dat net tien burgers gegeten heeft. Om nog maar te zwijgen over de extra hoeveelheid was die zulke lekjes veroorzaken.

Oeps, gemorst!

Wie slaagt erin om een loodzware luiertas mee te zeulen en er dan toch geen propere kleren in te vinden wanneer kindlief gemorst heeft? Juist ja: ik! Een paar gebruikte lepels, een speeltje voor newborns, duizend knoeidoekjes en zonnecrème — wanneer het pijpenstelen regent — daarentegen, heb ik wél altijd op zak.

Je kan ’s avonds nog zien wat hij ’s ochtends gegeten heeft

En het is niet omdat ik duizend knoeidoekjes heb dat ik ze ook gebruik. ’s Morgens ben ik zo chaotisch dat ik al blij ben dat hij aangekleed én op tijd in de crèche geraakt. Dat besmeurde snoetje met chocorestjes of uitgedroogde tandpasta heb ik in alle haast vaak niet gezien. ‘Maar eigenlijk is zo’n vuil mondje best schattig’, probeer ik mezelf dan te troosten.

OOK LEZEN:

• Voor het eerst mama: “Mijn iPhone is hier hét perfecte afleidingsmanoeuvre”
• Voor het eerst mama: “Kerstomaten lust hij niet, een stift of kattenvoer daarentegen …”
• Voor het eerst mama: “Instamoms doen me soms wat schuldig voelen”

Volg ons op Facebook, Instagram, Pinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief (rechts bovenaan op de homepage) om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes!