Het heeft iets losgemaakt op de redactie van Libelle Mama: een online opiniestuk van wetenschapster Rosanne Hertzberger waarin ze stelt dat we onze kinderen vandaag de dag toch zo belangrijk vinden. Misschien wel té belangrijk, in haar ogen.
Uit een Deens onderzoek blijkt dat we tegenwoordig meer tijd dan ooit met onze kinderen doorbrengen. Verrassend, want we werken meer en langer dan onze ouders en grootouders. Ouders van nu hebben bijgevolg steeds minder tijd voor zichzelf. Want de weinige tijd die ze hebben, staat doorgaans helemaal in het teken van hun kind. Is dat een positieve evolutie?
Opmerkelijke column
Volgens wetenschapster Rosanne Hertzberger alvast niet. Zijzelf houdt meer van ‘glycogeen’ dan van legoblokken en voelt zich daar absoluut niet schuldig over. Dit schrijft ze daar onder andere over in haar opmerkelijke column die in het DNRC Handelsblad verscheen.
“Ik heb er wel bewondering voor, voor al die ouders met jonge kinderen die zich aan een ‘mamadag’ of een ‘papadag’ wagen. Ik moet er eigenlijk niet aan denken… Ik wil op een doordeweekse dag niet de grote dinosaurus-atlas doornemen. Ik wil het internet uitlezen over ‘glycogeen synthase kinase 3β in het endometrium’. Ik wil mijn nieuwe boekje schrijven, ik wil bijslapen. Dat vooral.”
Opvoeding vroeger vs vandaag
Volgens haar gaat het er nu – in het moderne opvoeden – ook helemaal anders aan toe dan bij de generaties vóór ons. Daarover zegt ze het volgende: “Wij lijken, meer dan eerdere generaties, onze kinderen echt het allerbelangrijkste op aarde te vinden… En wij moderne ouders doen veel, heel veel, om onze kinderen gelukkig te maken. Dat is niet altijd zo geweest. Er waren generaties waarvoor niet eindeloos werd voorgelezen. De opvoeding, die vroeger vanzelf leek te gaan, kost nu een onredelijke hoeveelheid energie. Is dat misschien waarom we zo weinig kinderen krijgen?”
Dat we onze kinderen vandaag zoveel aandacht geven, zou er volgens de wetenschapster weleens voor kunnen zorgen dat ze niet kunnen uitgroeien tot volwassenen die sterk in het leven staan. Integendeel: “Millennials wordt weleens verweten dat ze sneeuwvlokjes zijn, unieke kwetsbare wezentjes. Maar als ik zo om mij heen kijk, is het straks nog erger gesteld met de nieuwe lichting. Die zijn echt volstrekt gewend om permanent in het middelpunt van de belangstelling te staan. Overtuigd dat zij unieke exemplaren zijn. En dat mensen om hen heen alles uit hun handen laten vallen om hen gelukkig te maken. Dat wordt een grote teleurstelling straks.”
Dat Rosanne Hertzberger er geen doekjes om windt en de zaken scherp stelt, is duidelijk. En natuurlijk willen wij mama’s onze kinderen het liefst alle liefde van de wereld geven. Maar wanneer geef je genoeg aandacht aan je kind, en wanneer is het te veel? En hoe vind je dat juiste evenwicht tussen de best mogelijke mama, partner, werknemer, dochter en zelfs vriendin proberen te zijn?
Ook wij van de Libelle Mama-redactie worstelen er soms mee:
Redactrice Inge: “Ik heb het geprobeerd: zo’n wekelijkse ‘mamadag’, maar ik werd er ook niet gelukkig van. Integendeel. Na zo’n dag was ik compleet opgebrand en viel ik nog voor mijn kind in slaap. Ik plan nu af en toe een dagje helemaal voor mezelf: daar word ik een betere mama van. Ik geef mijn kind liever een uurtje mijn volledige aandacht als gelukkige mama dan dat ik er een ganse dag humeurig bijloop.”
Redactrice Charlotte: “Mijn zoontje wil graag dat wij met hem meespelen, en wij doen dat gewoon. Hiervoor laten we dan de was en de plas liggen, terwijl ik mij echt niet herinner dat mijn moeder ooit eens samen met mij gespeeld heeft. Zij was altijd bezig met het huishouden.”
Redactrice Inge: “Mijn moeder was huisvrouw, maar samen gezelschapsspelletjes spelen of een boek voorlezen? Neen hoor, mijn zus en ik moesten onze plan trekken. En we vonden dat de normaalste zaak ter wereld. Als mama kamp ik dan weer wél met schuldgevoelens als ik ‘neen, nu niet’ zegen tegen samen een gezelsschapsspel en het huishouden voorrang geef.”
Redactrice Isabelle: “Ik heb er ook eentje met hoge verwachtingen in huis! Mijn jongste zoon wil dat ik altijd met hem ‘ergens ga ontbijten’ op een pedagogische studiedag, ‘omdat andere mama’s dat wel doen met hun kind en jij niet, want jij werkt altijd.’”
Redactrice Charlotte: “Kinderen krijgen: ja of neen? Wie dacht daar vroeger over na? Het was toen gewoon een logische zaak: trouwen en kinderen krijgen. De huidige generatie ouders kampt eerder met een soort schuldgevoel: je hebt nu kinderen op deze wereld gezet, dus je kunt er nu maar beter voor zorgen dat ze in de allerbeste omstandigheden opgroeien.”
Redactrice Els: “Ik vind dat onze kinderen zelf ons soms ook wel een beetje dat schuldgevoel aanpraten. Mijn zoon zei laatst: ‘Jullie komen zo weinig naar mijn voetbalwedstrijden kijken!’ Terwijl ik elk weekend in weer en wind aan de zijlijn de ziel uit mijn lijf sta te supporteren. ‘Maar jullie komen niet altijd met twéé!’, zegt hij dan.”
Herkenbaar? Laat ons zeker jouw mening weten!
Lees ook:
- Schuldgevoelens als mama? Met deze tips help je ze overwinnen
- 6 ontstresstips voor drukke mama’s
- 4 signalen dat jouw gezin gestresseerd is & tips om dit te verhelpen
Volg ons op Facebook, Instagram, Pinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief (onderaan de homepage) om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes!