Mama-redactrice Celine werd in augustus 2019 voor het eerst moeder van de überschattige Otis en is in juni 2022 bevallen van haar tweede kindje Mona. Wat dat met haar doet en hoe zij nu als mama in het leven staat, deelt ze in deze column. Van herkenbare paniekaanvalletjes tot dolgelukkige mama-momenten vol verwondering: welkom in de wereld van Celine!
“En, bevalt het jou, zo mama zijn van twee kleine kindjes?” Een vraag die ik na acht maandan al iets uitgebreider kan beantwoorden dan in het prille begin. Bovendien werd de kraamperiode verstoord door de vesico-ureterale reflux waarmee Mona te kampen had. Op dat moment had ik je gewoon gezegd dat zo’n twee kapoenen opvoeden loodzwaar is. Maar nu de gemoederen bedaard zijn, kan ik daar véél positiever op reageren.
Soms lijkt het dat ze onderling afgesproken hebben om afwisselend te ontwaken. Kwestie van ons een hele nacht bezig te houden.
Even leek het erop dat het enkel bij O’tje zou blijven. Maar toen ik van de gynaecoloog te horen kreeg dat het nu of nooit was, waren we wél genoodzaakt om na te denken of ons gezin compleet was, of er misschien nog plek was voor een vierde lid. Ik had namelijk al twee conisaties achter de rug, en omdat er opnieuw onrustige cellen aangetroffen werden op de baarmoederhals, moest er snel beslist worden. Het resultaat kennen jullie allemaal: een wolk van een dochter met de grootste glimlach van Grimbergen en omstreken.
Wat je vooral hoort is dat het véél drukker is. En dat is het ook! Plots moet je je aandacht gaan verdelen en dat is op z’n zachts gezegd een hele uitdaging. Ik weet nog hoe ik me tijdens de zwangerschap schuldig voelde omdat Otis z’n mama en papa ging moeten delen met een zusje. Maar eigenlijk is het vooral onze kleuter die alle aandacht opeist terwijl Mona braaf toekijkt hoe we zijn driftbuien proberen te temperen of met lichte dwang moeten toekijken hoe prachtig het treinspoor is dat hij gemaakt heeft.
En ook de ochtendshift verloopt chaotischer dan me lief is. Een kind verluieren terwijl het andere luidkeels brult omdat de ontbijtgranen op de grond gevallen zijn. En net dan staat manlief in de douche waardoor hij geen handje kan helpen. Er zijn leukere manieren om de dag te beginnen. Niet dat het iets uitmaakt, want in veel gevallen ben ik toch al enkele uren in de weer omdat de baby een ware nachtbraker is, of omdat kind één — of ook wij — weer door liters snot geplaagd worden. Soms lijkt het dat ze onderling afgesproken hebben om afwisselend te ontwaken. Kwestie van ons een hele nacht bezig te houden.
Je zou denken dat we niet blij zijn met de gezinsuitbreiding, maar dat zijn we zeker wél
Na zo’n klaagzang zou je denken dat we de gezinsuitbreiding niet fijn vinden, maar geloof me, dat vinden we absoluut wél. De geur van een frisgewassen babyhoofd, een schattige driejarige die een boekje voorleest, je dochter die met haar voetjes trappelt van geluk, of een kind dat intens blij naar je toeloopt na een dagje school. Wat wil een mens nog meer? Daar zou je zelfs het meest deugddoende dutje of übergezond lijf voor laten. Dubbel zoveel chaos, maar ook dubbel zoveel liefde!
NOG MEER VERHALEN VAN CELINE:
- Mama-talk: “Van zodra we gehoest door de babyfoon horen, weten we dat er ons een vermoeiende periode te wachten staat”
- Mama-talk: “Schermtijd binnen de perken houden is geen sinecure”
- Mama-talk: “Otis is 3,5 en heeft watervrees. Zelfs zijn haren wassen lukt niet!”
Volg ons op Facebook, Instagram, Pinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief (rechts bovenaan op de homepage) om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes!