Mama-redactrice Celine werd in augustus 2019 voor het eerst moeder van de überschattige Otis en is in juni 2022 bevallen van haar tweede kindje Mona. Wat dat met haar doet en hoe zij nu als mama in het leven staat, deelt ze in deze column. Van herkenbare paniekaanvalletjes tot dolgelukkige mama-momenten vol verwondering: welkom in de wereld van Celine!
Ben ik de enige die ongelofelijk hard naar de lente uitkijkt? Voor ouders zijn de wintermaanden sowieso al complexer omdat het activiteitenaanbod dan beperkt is. Raise your hand als ook jij vaak — wanneer het pijpenstelen regent of ijskoud is — naar een binnenspeeltuin vlucht, in de hoop dat je kroost zich daar zal uitleven. Om dan na een uur al te willen vertrekken omdat je volledig overprikkeld bent door het lawaai van kinderen die huilen om een pijntje of luidkeels joelen van plezier.
Maar het zijn vooral de snottebellen die ons quasi dagelijks teisteren. Van zodra we gehoest door de babyfoon horen, weten we dat er ons een vermoeiende periode te wachten staat. Want één ziek kleintje is niet fijn, maar als je er twee hebt, zal de andere telg ook gegarandeerd prijs hebben. “Niet in het gezicht van je zus kuchen alsjeblieft!”, ach ja, doe maar, ze zal hoe dan ook besmet raken, hoe hard we ook proberen om het te vermijden. Die lelijke beestjes zijn nu eenmaal sluw en hardnekkig.
Op je tanden bijten en die vervelende periode doorstaan is, vrees ik, het enige wat je kunt doen
Voedingssupplementen, geneesmiddelen, homeopathie… we proberen letterlijk alles. Maar we blijven er hélaas aan voor de moeite. Op je tanden bijten en die vervelende periode doorstaan is, vrees ik, het enige wat je kunt doen.
Bij onze zoon en dochter uit dat ziek zijn zich op een andere manier. Otis heeft bijvoorbeeld enorm gevoelige luchtwegen. De banaalste verkoudheid kan een astma-opstoot veroorzaken die hem (en ons) nachtenlang zal wakker houden. Puffers, aerosoltoestellen en neuskannetjes zijn hem dus jammer genoeg niet vreemd.
Mona heeft dan weer fragiele oren. Slijmpjes en neusvocht zullen automatisch resulteren in een oorontsteking. Het koffieapparaat is hier dan onmisbaar, want het kind schreeuwt nachtelijks moord en brand tot de boel springt. Een loopoor is dan misschien wel niet zo fijn, maar voor ons betekent het (meestal) dat we ein-de-lijk weer wat gaan kunnen slapen, omdat de druk van de ketel is. Letterlijk en figuurlijk.
“Dat flesje ken ik!”, hoorde ik een papa in de crèche zeggen, toen ik de amoxicilline aan de begeleidster overhandigde. De typische verpakking met witte en rozige tinten zullen alle andere moeders en vaders in één oogopslag herkennen. Want het is vaak het enige redmiddel na een ellenlange tijd gebruik te maken van oplapmiddeltjes die weinig soelaas bieden. Maar je deed het toch omdat de huisarts er niet happig op was om antibiotica voor te schrijven. “Zullen we nog even andere zaken proberen voor je dit geeft?” Terwijl je stiekem weet dat het zal escaleren en je sowieso naar de siroop zal moeten grijpen. Willen of niet.
We probeerden al zoveel middeltjes, maar zijn er helaas altijd aan voor de moeite
Pure horror is het. 🙂 En dan ben ik nog niet begonnen over hoe je dat in godsnaam met je werk moet combineren? Ik vraag me vaak af hoe anderen dit aanpakken. Zelf probeer ik me dan bij het zieke kind in de zetel te leggen met een laptop op de schoot, omdat ik geen grootouder of ander familielid wil besmetten. Maar uiteraard laat niet iedere job dat toe. Hoe pakken jullie dit aan? En worden jouw kinderen ook vaak ziek?
NOG MEER VERHALEN VAN CELINE:
- Mama-talk: “Schermtijd binnen de perken houden is geen sinecure”
- Mama-talk: “Otis is 3,5 en heeft watervrees. Zelfs zijn haren wassen lukt niet!”
- Mama-talk: “Het kind wist nog niet waar zijn handen en voeten waren, maar hij had wél al een buit speelgoed bij elkaar gesprokkeld”
Volg ons op Facebook, Instagram, Pinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief (rechts bovenaan op de homepage) om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes!