Mijn verhaal: Anke en Niko kregen nog een ‘dessertkindje’

Door De Redactie

03 jan 2021

Anke en Niko leerden elkaar kennen toen ze allebei al tienerdochters hadden. Na enkele maanden was Anke totaal onverwacht zwanger van een 4e kindje. “Eerst was ik in shock. Een vierde kind zou ons leven totaal op zijn kop zetten. Maar na die eerste echo verdwenen alle praktische problemen als sneeuw voor de zon.” Lees hun prachtig verhaal.

“Félixe is het puzzelstukje dat ons gezin compleet heeft gemaakt. Ze heeft een speciaal plekje in ons hart veroverd”

Anke (37): “In mijn vorige relatie heb ik twee jaar lang moeten proberen om zwanger te worden. Morane (bijna 11) werd geboren na een moeizaam traject met twee miskramen en verschillende ivf-pogingen. Ik bleek aan PCOS (polycystisch ovariumsyndroom) te lijden, waardoor ik ongeveer 1 kans op 1000 had om op een natuurlijke manier zwanger te worden. Daarom heb ik nooit voorbehoedsmiddelen gebruikt, ook niet toen ik na mijn scheiding Niko (45) leerde kennen.

Een verrassing

We waren nog maar enkele maanden samen toen ik plots pijn kreeg in mijn borsten. Maar het idee dat ik zwanger zou kunnen zijn kwam aanvankelijk totaal niet in mij op. Niko had al twee dochters: Isabo (14) en Lou-Anne (12), en we waren nog volop bezig met het samensmelten van onze gezinnetjes. Omdat ik maar een keer of drie per jaar menstrueer viel het ook niet op dat ik mijn regels niet kreeg.

Op de echo was te zien dat ik al drie maanden in verwachting was

Uiteindelijk heb ik toch stiekem een zwangerschapstest gedaan. Toen die positief was, heb ik er voor de zekerheid nog een gekocht. Ook de tweede test bevestigde dat ik zwanger was. Mijn gynaecoloog kon zijn oren niet geloven en liet mij diezelfde dag nog langskomen. Op de echo was te zien dat ik al drie maanden in verwachting was.

Even in shock

Uiteraard was ik in shock. Een vierde kind zou ons leven totaal op zijn kop zetten. We zouden moeten investeren in een groter huis en een nieuwe auto, en het evenwicht in ons nieuw samengestelde gezin was nog heel pril. Maar na die eerste echo verdwenen alle praktische problemen als sneeuw voor de zon. Ik voelde me plots supervrouwelijk en kon niet wachten om het goede nieuws aan Niko te vertellen. Ook hij was onmiddellijk dolenthousiast. Toch sloeg daarna bij mij de paniek toe. Mijn hart vocht met mijn verstand.

Ik maakte zelfs een afspraak in een abortuscentrum. Maar daar werd het tijdens een gesprek met een psycholoog vrij snel duidelijk dat ik te veel spijt zou krijgen.

We hebben alle opties overwogen en heel rationeel naar de feiten gekeken. Ik heb zelfs een afspraak gemaakt in een abortuscentrum, maar daar werd het tijdens een gesprek met een psycholoog vrij snel duidelijk dat ik te veel spijt zou krijgen als we dit kindje niet zouden houden. Na die eerste consultatie kregen we een week tijd om te beslissen, maar diezelfde dag nog heb ik de volgende afspraak afgebeld. Vanaf toen hebben we een klik gemaakt en heel bewust voor ons kindje gekozen, net zoals zij voor ons gekozen had.

Een zalige zwangerschap

Ik beleefde mijn zwangerschap helemaal anders dan de eerste keer. Door het moeilijke traject was ik bij Morane heel ongerust dat er iets mis zou lopen. Deze keer voelde alles veel natuurlijker, en kon ik ten volle genieten van het kleine wonder in mijn buik. De moeiteloze zwangerschap leek een bevestiging van mijn liefde voor Niko, en heeft ervoor gezorgd dat ik mijn hart volledig voor hem kon openstellen. In de jaren als single mama had ik een muur rondom mij gebouwd, dus in het begin van onze relatie was ik soms wat terughoudend. Maar die muur is tijdens mijn zwangerschap vanzelf afgebrokkeld.

Een compleet gezin

We hebben bewust gewacht tot ik zes maanden zwanger was voor we de andere kinderen op de hoogte brachten. We waren ongerust over hun reacties, maar ze waren door het dolle heen. Félixe is hun engeltje. Ze werd geboren na een droombevalling, amper 50 minuten nadat mijn water brak. Haar komst heeft ons gezin voor altijd aan elkaar verbonden. Door haar vielen alle stukjes van de puzzel in elkaar. Ik herinner me hoe natuurlijk en vanzelfsprekend Niko haar in zijn armen nam vlak na de geboorte. Hij is supergoed met baby’s en bevestigde mijn gevoel dat we de juiste keuze hadden gemaakt.

Het was wel mijn grote droom om nog een kindje met Niko te hebben, maar ik had niet de moed om nog eens heel het vruchtbaarheidstraject te doorstaan.

Ik had nooit durven hopen dat ik nog eens mama zou worden, al was het wel mijn grote droom om nog een kindje met Niko te hebben. Ik had niet de moed om nog eens heel het vruchtbaarheidstraject te doorstaan, dus had ik de hoop op een baby volledig losgelaten.

We kregen meteen zoveel hulp gekregen van de meisjes. Félixe heeft eigenlijk vier mamaatjes.

Alle babyspullen waren verkocht, dus we moesten opnieuw investeren in een hele uitzet voor Félixe. Ik had me op voorhand afgevraagd hoe het zou zijn om terug met pampers en flesjes aan de slag te gaan, maar toen het zover was ging alles vanzelf. Ik heb ook heel veel hulp gekregen van de meisjes. Félixe heeft eigenlijk vier mamaatjes. De eerste dagen moesten Niko en ik zelfs smeken om onze eigen dochter te mogen vasthouden, zo behulpzaam waren haar zussen. En ook nu is duidelijk wie de baas in huis is. Félixe moet maar een kik geven en de drie anderen springen recht. Ze is echt hun kleine prinsesje, en ze geniet met volle teugen van de aandacht. Ze kan alles en iedereen naar haar hand zetten. (lacht)

Deze keer is het helemaal anders

Ik ben een pak ouder en wijzer dan toen, en zit zelf beter in mijn vel. Daardoor ben ik ook met mijn kind veel relaxter en losser dan vroeger.

Ik merk bij mezelf hoe ik de opvoeding van Félixe helemaal anders aanpak dan bij mijn oudste dochter. Ik ben een pak ouder en wijzer dan toen, en zit zelf beter in mijn vel. Daardoor ben ik ook met mijn kind veel relaxter en losser dan vroeger. Ik ben niet meer zo overbezorgd en sla niet meer in paniek wanneer ze iets in haar mond stopt dat op de grond gevallen is. We hebben voor Félixe zelfs nooit een babyfoon gebruikt of rekjes aan de trap gemonteerd. Alles gebeurt veel organischer.

Elke week een moeilijk afscheid

Félixe is ook heel slim en groot voor haar leeftijd. Vooral verbaal staat ze veel verder dan haar leeftijdsgenoten. Dat is natuurlijk onvermijdelijk als je constant omringd bent door drie grote zussen. Ze kijkt heel erg naar hen op, en is verdrietig wanneer ze naar hun andere gezinnen vertrekken. Telkens wanneer de meisjes hun spullen pakken begint ze te huilen. Ook zij vinden het moeilijk om Félixe achter te laten. Morane is week om week bij ons, en de kinderen van Niko zijn telkens vier dagen bij ons en tien dagen bij hun mama. Vooral Lou-Anne, die van nature heel zorgzaam is, mist haar kleine zusje dan heel erg. We bellen elkaar vaak, en ze zien elkaar via Facetime, maar toch voel ik dat ze het soms lastig hebben. Gelukkig hebben we een goede verstandhouding met onze ex-partners.

We hebben ervoor gekozen om hen bij ons gezin te blijven betrekken. Félixe kent hen ook, en is zelfs al eens mee bij de mama van Isabo en Lou-Anne gaan logeren. Om de twee weken zijn de meisjes tijdens het weekend alle vier samen. Dan is het hier dolle pret. Maar op maandag en dinsdag hebben de oudsten hun zusje voor hen alleen, terwijl Morane door de week meer tijd met haar kan doorbrengen. We vonden het belangrijk dat ze ook apart één-op-één met Félixe konden samenzijn.

Een peuter én pubers in huis

Soms is het gek om nog een peuter in huis te hebben terwijl de oudere kinderen beginnen te puberen.

Soms is het gek om nog een peuter in huis te hebben, terwijl de oudere kinderen stilaan beginnen puberen. Niko en ik hebben heel veel gepraat over de opvoeding en de waarden die we onze kinderen willen meegeven. Gelukkig zitten we volledig op dezelfde golflengte, en zijn we het erover eens dat structuur en communicatie het allerbelangrijkste zijn in ons gezin. We zijn best wel streng en geven duidelijk aan waar de grenzen liggen, maar anderzijds laten we hen ook vrij om zelf mee naar oplossingen te zoeken. In ons gezin wordt over alles gepraat. Uiteraard zijn er wel eens discussies, maar we pakken de problemen samen aan.

Mijn overtuiging is dat je kinderen vleugels moet geven en ze moet laten vliegen, maar ze moeten weten dat ze steeds terug naar het nest mogen komen, wat er ook gebeurt. Niko en ik staan altijd voor hen klaar, maar we proberen hen te helpen om zelf tot de juiste inzichten te komen. Bij ons heeft iedereen respect voor elkaar, en hoe klein ze ook is, Félixe voelt dat we op een zorgzame manier met elkaar omgaan. Ons gezin is enorm liefdevol, en het geeft haar rust dat iedereen goed met elkaar kan opschieten.

Deze keer beslisten we wel met ons hoofd

We beseffen dat er een dag zal komen waarop de drie oudsten het huis uit zijn en Félixe alleen zal achter blijven. Ook tijdens de weken dat haar zussen hier niet zijn is ze enig kind. Niko en ik zouden niets liever willen dan haar nog een speelkameraadje schenken, maar anderzijds beseffen we dat een gezin met vijf kinderen in deze tijd niet vanzelfsprekend is. Momenteel gaan al onze dochters naar een andere school, dus op logistiek vlak is het nu al niet makkelijk om alles georganiseerd te krijgen.

We hebben eventjes getwijfeld om nog eens te proberen om zwanger te worden, maar we hebben de knoop doorgehakt en beslist om er niet bewust voor te kiezen.

We hebben eventjes getwijfeld om nog eens te proberen om zwanger te worden, maar we hebben de knoop doorgehakt en beslist om er niet bewust voor te kiezen. In dit geval wint ons verstand het van ons hart. We zijn ongelooflijk dankbaar voor het engeltje dat op ons pad gekomen is. Zij heeft ons gezin compleet gemaakt. Uiteraard houden we van al onze dochters evenveel, maar Félixe heeft bij ieder van ons een speciaal plekje in ons hart veroverd. We zouden haar voor geen geld ter wereld willen missen.’

Tekst: Ans Vroom

Meer verhalen lezen?

Volg ons op Facebook, Instagram, Pinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief (onderaan de homepage) om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes!