Mijn verhaal: Eline verhuisde met haar man en kindjes van 1 en 3 jaar naar Dakar

Eline en haar man verhuisden 5 jaar gelden met hun twee dochtertjes, toen 1 en 3 jaar naar Dakar in Senegal. En daar hoefden ze niet lang over na te denken. “De Afrikaanse cultuur sluit gewoon heel erg aan bij mijn manier van leven en bij alles wat ik mijn kinderen wil bijbrengen”, vertelt Eline. Lees hier haar verhaal.

Met twee jonge kinderen naar Dakar

“Toen onze kinderen 1 en 3 jaar waren, verhuisden we met het gezin naar Dakar. Mijn man en ik doen allebei aan ontwikkelingssamenwerking en koesterden beiden de droom om dat in het buitenland te doen. Toen mijn man een job vond in Dakar, ging ik er ook op zoek naar een baan voor mij. Die vond ik twee maanden later en we verhuisden.

“Wij vinden naar de andere kant van de wereld verhuizen vooral een ongelooflijke kans voor onze kinderen.”

Het is altijd onze droom geweest om naar het buitenland te verhuizen. En kinderen krijgen veranderde daar niets aan voor ons.  Wij vinden het vooral een ongelooflijke kans voor onze kinderen. We laten hen een heel ander stuk van de wereld zien. En op de leeftijd van onze kinderen ging die verhuis eigenlijk heel gemakkelijk. Met tieners naar de andere kant van de wereld verhuizen, lijkt me bijvoorbeeld een heel ander verhaal. We hebben wel even getwijfeld omwille van het verschil in gezondheidszorg. Maar de vele gesprekken met mensen die hier al woonden, hebben ons toen gerustgesteld.

Een unieke kans voor mijn kinderen

Ik zie dat mijn kinderen op een heel ontvankelijke manier geboeid door zijn alles wat anders is. En dat vind ik een prachtige eigenschap.

Het geeft me zoveel energie om andere culturen te leren kennen. Op een plaats die voor mezelf niet vanzelfsprekend is, heb ik zoveel meer dingen om me over te verwonderen. En dat zie ik nu ook bij mijn kinderen. Ze zijn echt op een heel ontvankelijke manier geboeid door alles wat anders is. En dat vind ik een prachtige eigenschap.

Onze kinderen krijgen hier onderwijs in het Frans. Dat vond ik in het begin vooral voor onze oudste dochter, ze was toen drie jaar, heel spannend. Die eerste dagen brak mijn moederhart toen ik haar ging afzetten in haar klasje met kinderen en een juf die ze niet begreep. Maar na een paar weken was ze er helemaal mee weg. En dan was het net heel tof om te zien hoe vlot dat allemaal ging en hoe onze dochters nu perfect tweetalig zijn. En tja, onze jongste dochter was toen 1 jaar. Zij heeft eigenlijk bijna niet anders gekend. En dat merk je. Senegal is echt haar thuis. Ze eet bijvoorbeeld ook veel liever Senegalees eten dan Vlaamse kost.

Het leven is hier zo relaxed. Echt niet te vergelijken met de gejaagdheid in België. Alles gebeurt hier veel spontaner en vrijer.

Het leven met kinderen is hier zalig

Ten eerste is het hier altijd goed weer. We leven hier een echt buitenleven. Ik hoef ’s mijn kinderen morgens alleen maar een short en T-shirt aan te trekken en ze zijn klaar. Handig, toch?  En het leven is hier zo relaxed. Echt niet te vergelijken met de gejaagdheid in België. Dat verschil is echt wel groot.  Alles gebeurt hier veel spontaner en vrijer. Meestal weten we op vrijdag niet hoe ons weekend er zal uitzien. We doen van alles, maar het ligt gewoon niet vast.

Onze kinderen gaan enkel in de voormiddag naar school. In de namiddag is er tijd voor sportactiviteiten en ’s avonds is iedereen echt vrij, zonder avondrush.

Wij wonen heel dicht bij de zee. En ’s avonds maken we dan ook vaak nog een wandeling naar het strand voor een picknick. De dagen laten het hier ook heel erg toe om veel tijd met je kinderen te spenderen. Onze kinderen gaan enkel in de voormiddag naar school. ’s Middags eten we samen. En in de namiddag is er ruimte voor sportactiviteiten en Nederlandse les. Daardoor zijn onze avonden hier vrij. Dat vind ik zo leuk, dat er hier geen avondrush is.

De Senegalese cultuur is heel erg op kinderen gericht

In Senegal houden ze van kinderen. En dat voel je. Ook in winkels en restaurants worden ze hier met open armen ontvangen. En dat is toch ook wel wat anders dan bij ons. In België ben ik vaak heel erg gestresseerd wanneer ik mijn kinderen mee op restaurant neem. Dat is hier helemaal niet nodig. Ik voel ook aan mijn kinderen dat zich overal heel welkom voelen.

De Senegalese cultuur is ook heel erg gericht op samen zijn, delen en  sociaal zijn. En dat straalt af op mijn kinderen. Hier drinken de mensen gewoon samen thee op straat en je bent altijd welkom om mee te doen. Ik laat mijn kinderen hier ook zonder zorgen alleen op straat spelen. Want iedereen zorgt voor iedereen. Ik weet gewoon dat er altijd wel iemand voor mijn kinderen zal zorgen, mocht dat nodig zijn.

De Afrikaanse manier van leven sluit gewoon heel erg aan bij mijn manier van leven en bij alles wat ik mijn kinderen wil bijbrengen.

Mijn kinderen lezen hier zoveel

Dakar is een heel kleurrijke stad met heel wat nationaliteiten en religies. En dat is dus voor mijn kinderen ook heel normaal. Mijn oudste dochter deed onlangs een stuk mee met de Ramadan. Gewoon omdat het haar intrigeerde. En ze zien het verschil tussen huidskleur nauwelijks. Ze gebruiken bijvoorbeeld nooit uiterlijke kenmerken om de kindjes uit hun klas te omschrijven. Ze hebben het over dat meisje dat zo snel kan lopen in plaats van over dat meisje met de zwarte vlechtjes. Dat vind ik zo waardevol. Ze zien ook de ongelijkheid tussen arm en rijk van dichtbij. Ze komen in aanraking met straatkinderen en armoede. En we hebben het daar ook vaak over. Ik merk dat ze er een grote gevoeligheid voor ontwikkelen.

En nog iets wat ik heel waardevol vind: het leven is hier heel eenvoudig. Er zijn maar een paar supermarkten met beperkte producten. Maar één kledingwinkel. Weinig speelgoed. Geen speeltuinen, … Mijn kinderen leren hier eenvoudig leven met weinig spullen. Ze leren een soort eenvoud die ik onbetaalbaar vind.

Als ik iedereen die ik graag zie naar hier zou kunnen halen, dan zou Dakar mijn thuis blijven voor altijd.

We missen weinig, maar toch

Onze familie missen, blijft wel heel moeilijk. Ik zeg vaak: als ik iedereen die ik graag zie naar hier zou kunnen halen, dan zou Dakar mijn thuis blijven voor altijd. Zeker nu met corona, merken we heel erg hoe hard we onze familie en vrienden missen. We zijn nu al 1,5 jaar niet meer in België geweest. Zo gewoon eens sponstaan met de fiets bij mijn ouders langsrijden, dat zou echt zalig zijn.

En daarover gesproken: fietsen mis ik ook heel erg. Dakar is een echte autostad. Er zijn nergens fietsvoorzieningen en het is echt gewoon te gevaarlijk  om hier te fietsen. En dat mis ik wel. We doen hier alles met de wagen, een levensstijl die ingaat tegen mijn ecologische principes.

We wonen hier nu 5 jaar en zijn hier nog altijd echt gelukkig. Dit is echt onze thuis.

Terug naar huis?

Toen we hier aankwamen hadden we geen termijn in ons hoofd over hoelang we hier zouden blijven. We wonen hier nu 5 jaar en zijn hier nog altijd echt gelukkig. Dit is echt onze thuis. Al behouden we heel bewust ook de band met België. Natuurlijk omwille van onze familie. Maar ook omdat we ooit wel zullen terugkeren. Ik denk nu dat dat zal zijn tegen dat onze oudste dochter naar de middelbare school gaat.

Het leven hier in Senegal is heel internationaal. Dat is heel fijn, maar het maakt ook dat we vaak afscheid moeten noemen van vrienden die na een paar jaar weer naar hun thuisland vertrekken. Ik merk dat het hier niet zo gemakkelijk is om echt te wortelen. Ik heb hier heel veel vrienden, maar mijn echte vrienden, diegenen die ik bel wanneer het even niet goed gaat of wanneer ik groot nieuws heb, dat zijn nog altijd mijn vrienden uit België.

En dat wil ik mijn kinderen ook geven. Een echte thuis. Met diepe wortels en die kan ik hen hier, denk ik, niet geven. We zien België nog altijd wel als ons echt thuisland. Hoewel dat ik nog niet mag denken aan de dag dat we Senegal achter ons zullen laten …

Hier is alles en iedereen zo sociaal en positief. er wordt voortdurend gelachen en gedanst.

Weet je, ik heb altijd gevoeld dat ik in Afrika heel thuis ben. Ik heb amper een cultuurschok ervaren toen we naar hier verhuisden. Ik voel me er heel erg mee verwant. Hier is alles en iedereen zo sociaal, positief. Er wordt voortdurend gelachen en gedanst.  De Afrikaanse manier van leven sluit gewoon heel erg aan bij mijn manier van leven en bij alles wat ik mijn kinderen wil bijbrengen. In België kom ik overal te laat, hier is dat niet erg.

WIL JIJ JOUW MAMAVERHAAL VERTELLEN? 

Mail dan naar info@libelle.be en vertel het ons in het kort. Dan nemen we snel contact met je op om het hele verhaal te horen.

MEER VERHALEN LEZEN?

Volg ons op FacebookInstagramPinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief (onderaan de homepage) om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes!

Partner Content

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."