Het moederschap… hoewel we heel hard ons best doen, voelen we ons allemaal weleens onzeker. Doen we het wel goed genoeg? En hoe spelen andere mama’s het klaar? Elke maand praten wij met een mama over haar kleine succesjes, maar ook over wat niet zo goed loopt. Deze week: Lies De Smet, ze is mama van 4 en vertelt veel over haar leven op liesellove.be.
Wie is Lies?
- Mama van Axelle (10), Baptiste (8), Celeste (6) en Estelle (5)
- Al 20 jaar samen met Stefaan, de liefde van haar leven en gelukkig getrouwd.
- Creatieve duizendpoot, deel haar verhalen op Liesellove.be
- Is zot op reizen en schrijft momenteel online boeken vol reistips met kinderen
- Deelt op Instagram heel openhartig wat ze meemaakt
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Een gezin met vier, dat moet een drukke bende zijn?
“Ik wist van jongs af aan dat ik mama wilde worden, het was een evidentie voor mij. Gelukkig wilde Stefaan ook kinderen, anders zou onze relatie er nooit geweest zijn. Hij dacht aan een klein gezin. Ikzelf wilde een groter gezin. Uiteindelijk zijn we op vier gestrand. Het is natuurlijk weleens druk, maar vier kinderen staan gelukkig niet gelijk aan vier keer zoveel werk. Koken, wassen, poetsen… Je moet het ook doen als je minder kinderen hebt. Alleen de agenda puzzelen is iets uitdagender: vier keer naar hobby’s of vriendjes rijden, vraagt meer planning.
Kinderen uit een groot gezin zijn doorgaans zelfstandiger
Tegelijkertijd zijn kinderen uit een groot gezin sneller een stuk zelfstandiger. Als ze lang moeten wachten omdat ze beseffen dat mama of papa nu even met een broer of zus bezig zijn, proberen ze sneller dingen zelf. Ik zou het gezellig druk noemen, en soms eens druk om een punthoofd van te krijgen.”
Ondertussen zijn Stefaan en jij al twintig jaar samen. Wat is het geheim?
“We zien elkaar graag, maar natuurlijk is het met vier kinderen belangrijk om af en toe tijd te maken voor elkaar en energie in onze relatie te steken. De kinderen krijgen altijd voorrang en slurpen veel energie, tijd en ruimte op. We plannen niet systematisch dates in, maar proberen de kinderen soms eens weg te brengen. In de drukte van alledag met werken, een sociaal leven en kinderen loop je het risico om elkaar snel uit het oog te verliezen. We babbelen er ook regelmatig over, dat op zich helpt al. En het reizen zorgt dat we elkaar blijven vinden, we genieten op vakantie hard van elkaar, ook mét de kinderen erbij.”
Reizen is perfect mogelijk met kinderen. Axelle heeft haar eerste stapjes in Thailand gezet
Aan je website te zien, is reizen een uitgelezen manier om te ontspannen voor jullie?
“Als kind ging ik met mijn ouders weleens op reis, maar meestal naar Duitsland. Pas toen ik tijdens mijn studies ergotherapie een buitenlandse stage in Thailand kon volgen, vloog ik voor het eerst helemaal alleen buiten Europa. Toen kreeg ik de reismicrobe echt te pakken. Hoewel ik daar was om te werken en ik vaak schrijnende dingen zag, werd ik verliefd op de cultuur en de mensen. Ik ben daarna nog vaak met Stefaan naar Thailand teruggeweest voor langere periodes. Door onze verbouwingen zijn er weleens periodes geweest waarin we minder reisden, maar we pikten de draad telkens terug op. Reizen is heel belangrijk voor mij.”
Met kinderen lijkt dat geen evidentie?
“Voor ik moeder werd, had ik een heel lijstje in mijn hoofd met wat ik allemaal wel en niet wilde. Hoewel bijna niets van dat lijstje effectief is afgevinkt, is er één puntje wel uitgekomen: het reizen. Het schrikt veel mensen af, maar reizen met kinderen is echt mogelijk. Toen Axelle zes weken oud was, gingen we naar Duitsland, we wilden rustig starten. Daar beseften we dat het mogelijk was, Meer zelfs, ze heeft haar eerste stapjes in Thailand gezet. Ondertussen zijn we het helemaal gewend om met vier kinderen onze koffers te pakken. Kinderen laten je op een andere manier naar de wereld kijken. Ik was al heel vaak in Thailand geweest voor ik er met Axelle kwam, dat is anders. Je doet andere dingen, de bevolking reageert anders op kinderen.
Ondertussen zijn we het gewend om met vier kinderen onze koffers te pakken. Kinderen laten je op een andere manier naar de wereld kijken
Mijn grote geheim is vooral dat je niet te hoge verwachtingen mag hebben. We kunnen niet meer exact hetzelfde doen dan op onze reizen voor de kinderen, en daar kan ik mee leven. Als ik de reis plan, beeld ik me in wat de kinderen leuk zullen vinden. Dat combineer ik met mijn eigen interesses. Een tijdje terug waren we in Tenerife: ik wilde heel graag de vulkaan zien en in het Anaga-geberte gaan wandelen. De dag erna zijn we naar een groot waterpark geweest. En we spelen tijdens de reis spelletjes, eten pannenkoeken… We doen voor ieder wat wils.
Ik durf zonder plan te vertrekken, maar mensen met weinig ervaring raad ik aan om een planning te maken. Het geeft kinderen rust als ze weten waar ze aan toe zijn. Als ze geen zin hebben om te wandelen, weten ze wel dat er erna iets leuks voor hen volgt. Natuurlijk klagen ze ook. Maar dat is al sterk verbeterd. Als ze zeuren dat ze moeten wandelen en dat niet leuk vinden, zeg ik al lachend dat we nog een kilometertje extra doen. Trouwens: drama is onvermijdelijk met kleine kinderen. Liever drama op een leuke locatie dan thuis (lacht). En ik moet ook eerlijk zeggen dat ze op dat moment vaak een spiegel voorhouden.”
Kinderen houden een spiegel voor. Hoewel ik sommige eigenschappen niet wilde doorgeven aan mijn kinderen, zie ik ze nu toch soms bij hen
Je ziet jezelf terug?
“Ik hoopte op voorhand bepaalde eigenschappen van mezelf niet door te geven, maar soms zie ik ze toch terug. Axelle lijkt bijna een kopie van mij. Zowel de positieve, enthousiaste kant, maar ook de dingen die ik minder leuk vind aan mezelf: onzekerheden, innerlijke kritiek en faalangst bijvoorbeeld. Zo is Axelle heel enthousiast om dingen te doen, om veel af te spreken, maar net als ik kan ze overprikkeld raken. Op die momenten ontploft ze: ze wordt heel emotioneel, boos, gooit met de deuren… Ik vind dat heel moeilijk. Dan is er de confronatie met die spiegel, ik probeer dat zelf te vermijden, maar dat lukt natuurlijk niet altijd. Bij haar ook niet. En als ze dat doet, besef ik ook hoe heftig dat kan zijn voor anderen.”
Je schrijft op je Instagram niet enkel over reizen. Je bent ook openhartig over je mentale gezondheid. Zo is er onder andere ADHD.
“Doordat ik bepaald gedrag bij mijn kinderen zag en niet goed wist hoe ik daarme om moest, ben ik beginnnen te lezen. Ik wilde hen beter begrijpen. Toen ik op ADHD botste, herkende ik heel veel van mijzelf. Sinds september vorig jaar september heb ik officieel de diagnose. Dat zorgde voor veel emoties: eerst opluchting, maar daarna ook boosheid omdat ik zoveel dingen verweten heb gekregen. Op school voelde ik me het buitenbeentje en ik weet nog hoe mijn mama zei dat ze gek werd van mij omdat ik zoveel energie had. In mijn latere leven was ik altijd de overdrijver of de emotionele… Het nadeel is dat je vaak minder serieus genomen wordt als je een emotioneel type bent, ideeën zijn meer dan eens afgeschoten. Dat heeft me echt heel kwaad gemaakt.
Ondertussen heb ik het wel een plaats gegeven. Ik begrijp mezelf nu beter. Mijn brein werkt lichtjes anders en ik ben gevoelig voor onder- en overprikkeling. Als ik heel emotioneel ben, kan ik het meestal terugbrengen tot één van die twee dingen: onder- of overprikkeling. Dan weet ik dat ik rust moet nemen of net meer spanning nodig heb. En ik zie nu zeker ook de positieve dingen: creativiteit bijvoorbeeld, ik kan zoveel ideeën boeiend vinden en kan daar mijn ding me doen.”
Als ik mij heel emotioneel voel, heeft dat bijna altijd te maken met onder- of overprikkeling. Ik heb nood aan spanning of rust
Dat creatieve talent gebruik je nu in je veelzijdige job. Wat doe je precies allemaal?
“Op LinkedIn staat nu digital marketing & storytelling expert met passie voor creatieve contentcreatie’, dat is zo’n lange titel omdat ik veel verschillende dingen doe. Ik werk als digitale marketeer voor Google in het postgraduaat op de Hogeschool Gent, ik coach bedrijven in functie van digitale marketing. Doe influenceropdrachten via Liesellove.be, verhuur mijn camper en ben bezig aan een project dat voorlopig nog geheim moet blijven.
Een project dat ik wel al kan verklappen: binnen enkele weken komt een online reisboek uit over Tenerife, vol met tips voor gezinnen met kinderen van verschillende leeftijden. Lezers kunnen via linkjes doorklikken om tickets te bestellen, een route uit te stippelen of een hotel te boeken. Ze kiezen zelf of ze een volledig uitgestippelde reis willen of toch zelf iets samenstellen. Het moet vooral leuk zijn voor het hele gezin, ook voor ouders, dat vind ik heel belangrijk. En het moet betaalbaar zijn, veel gezinnen hebben geen budget om een uitgestippelde reis te boeken bij een reisbureau, maar ook geen energie om het opzoekwerk te doen.
Als zelfstandige heb ik veel verschillende jobs. Ik kies voor projecten die ik leuk vind, zo is mijn werk ook een beetje me-time
Ik heb nood aan veel afwisseling. Ik ben niet gemaakt om heel mijn leven dezelfde job te doen. Door mijn zelfstandig statuut kan ik verschillende dingen combineren die ik graag doe. Binnen twee jaar zal het er waarschijnlijk helemaal anders uitzien, ik kan heel goed mijn intuïtie volgen en snel beslissingen nemen. Het leven is te kort om dingen tegen je zin te doen.”
De beslissing om zelfstandige te worden kwam er nadat je een andere vreselijke diagnose kreeg.
“In augustus 2019 kreeg ik te horen dat ik chronische leukemie heb. Ik voelde mij al een tijdje niet goed, waarschijnlijk was ik al ongeveer een jaar ziek. We zijn ondertussen 2023, maar ik herinner mij dat telefoontje nog alsof het gisteren was. Het was een dinsdagnamiddag en toen ik hoorde dat het leukemie was, voelde het alsof de grond onder mijn voeten zakte, en ik een heel diep zwart gat viel, en dat ik absoluut niet wist wat er komen zou. En dat was ook zo, ik wist niet wat mij te wachten stond. Ik kwam in een heel ongeruste en angstige periode terecht waarbij ik enkel kon vertrouwen op wat mijn arts zei. Het was ontzettend moeilijk.
In augustus 2019 kreeg ik te horen dat ik chronische leukemie heb. De grond zakte onder mijn voeten weg
Ik heb het geluk dat het een type kanker is waar al veel onderzoek is naar gedaan. In principe zal ik hier niet aan sterven omdat ze al zoveel kunnen, en het kan misschien zelfs genezen. Maar het is hoe dan ook een langdurige behandeling. Ik neem mijn medicatie en het is onder controle. Maar het blijft altijd bang afwachten bij een volgende controle. Toen mijn waarden twee weken geleden iets anders waren dan verwacht, wel nog goed, maar anders, voelde ik terug die doodsangst. Als je één keer heel bang bent geweest voor je gezondheid en de dood, is het onmogelijk om dat voor altijd weer op te bergen.
De kinderen weten dat ik ziek ben. Ik ben daar redelijk snel transparant in geweest. In het ziekenhuis krijg je tegenwoordig gelukkig tips om dat aan te pakken. Ondertussen is het bijna een routine, ze zijn het gewoon. Als mijn wekker gaat voor mijn pillen, brengen ze bijvoorbeeld mijn pillendoos. Ik merk wel dat ze er soms meer mee bezig zijn dan dat ik besef, ik hoor dat ze erover praten op school bijvoorbeeld.
Het heeft een grote invloed op hoe ik nu in het leven sta. Zes weken na mijn diagnose heb ik de sprong gewaagd en ben ik zelfstandige geworden. Ziek zijn laat me zien hoe kostbaar het leven is. Ik denk vaak: al dat gezaag en geklaag is niet nodig we moeten het beste halen uit het leven en elkaar steunen. Ik was dat ervoor al, maar nu nog meer.”
Als je één keer bang bent geweest voor je gezondheid en nadenkt over sterven, is het onmogelijk die angst voorgoed op te bergen
Zoveel projecten, vier kinderen, een huishouden en een sociaal leven… Wat is jouw geheim om de ballen in de lucht te houden?
“Ik hou zeker geen 1000 ballen in de lucht, maar ik kies wel heel bewust welke ballen voor mij heel belangrijk zijn. Ik moet eerlijk zeggen dat het huishouden er bij mij vaak op inschiet. En dan zoek ik naar oplossingen. Mijn vriendinnen zeiden dit weekend dat ze boodschappen aan huis laten leveren, misschien is dat nog wel een handige truc. En ik ben mijn poetshulp dankbaar. Daarnaast ben ik echt met mijn in de gat in de boter gevallen met mijn jobs, voor mij is mijn werk een vorm van me-time. Als ik toch tijd voor mezelf nodig heb, ga ik bijvoorbeeld op weekend met vriendinnen of ga ik een avond weg. Dat laatste vind ik zo belangrijk dat ik het ook durf voor te laten gaan op de was, tot grote ergenis van mijn mama helaas (lacht).”
Toen mijn dochter gepest werd, was dat heel heftig. Ik ben zelf ook gepest geweest en weet hoe het voelt
Volg je die intuïtie ook in het moederschap?
“Ik ben er rotsvast van overtuigd dat het belangrijk is om je moedergevoel te volgen. Als ik bijvoorbeeld ongerust was over de gezondheid van mijn kinderen klopte dat meestal wel. Nu ik tien jaar mama ben, heb ik ook duidelijk gemerkt dat het nefast is als je dat moedergevoel niet volgt.
Bijna een jaar geleden was er een situatie op school waarbij een mama zich heel scherp uitlaatte over Axelle, op een negatieve manier. Ik was heel erg geschrokken en wist niet meteen hoe te reageren. Nochtans zei mijn buikgevoel dat er iets niet klopte en dat de problemen tussen die kinderen niet alleen aan mijn kind konden liggen. Ik heb er op dat moment niets mee gedaan omdat ik niet goed wist wat er scheelde. Een aantal maanden later heb ik ontdekt dat er van alles gebeurd was en dat mijn dochter gepest werd. Ik word nog altijd emotioneel als ik eraan denk, ik had toen meteen actie moeten ondernemen. Voor mij was dit een belangrijke les: als je voelt dat er iets niet klopt, en je kunt er niet meteen de vinger opleggen, zoek het dan uit.
Het was de eerste keer dat een van mijn kinderen met pesten in aanraking kwam, het was ontzettend heftig. Ik wilde het onrecht dat mijn kinderen werd aangedaan oplossen, maar dat is niet zo evident. En zelf ben ik ook gepest geweest, dus het maakte veel los. Ondertussen voelt ze zich duidelijk veel beter, ik hoop dat het zo kan blijven. Uiteindelijk is dat het belangrijkste wat er is: dat iedereen gelukkig is.”
Tijd met mijn vriendinnen krijgt voorrang op de was. Tot ergernis van mijn mama helaas
3 korte vraagjes aan Lies:
- Wat is je favoriete boek? “Het verstrooide brein van Gabor Mate. Het is een boek over ADHD, maar gaat zoveel verder dan dat. Het geeft uitleg over hoe een brein in elkaar zit en daarom zou iedere ouder het moeten lezen.
- Wat was je favoriete kidsproof reisbestemming? “Enorm moeilijk kiezen, maar ik ga voor Mexico. De kinderen praten nu nog over de ‘zwembaden’. We trokken regelmatig naar cenotes (grotten met water,red.): de kinderen konden er zwemmen en wij genoten van de prachtige natuur en omgeving. Bovendien is het er zo kleurrijk: een topper voor het hele gezin. Er zijn veel leuke reizen. Als onderwegtip raad ik aan om een Spotify-lijst aan te maken met allemaal leuke nummers. Ik zet daar vooral ook nummers in die ik zelf leuk vind (lacht). De topper van het moment is De Diepte van S10, dat zingt iedereen met veel drama mee.”
- Wat is je favoriete kidsproof gerecht? Pasta met kruidenkaas, kerstomaatjes en ham. Het is ongelofelijk snel klaar en iedereen eet het graag bij ons.
Meer inspirerende mama’s aan het woord:
Volg ons op Facebook, Instagram, Pinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief (onderaan de homepage) om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes!