Spuwt je kind die groentjes uit? Ook dat is proeven

Kinderen en tafelen, het is helaas vaker wel dan niet een strijd. En familiemaaltijden lopen bijgevolg al eens letterlijk en figuurlijk in de soep. Spuugt jouw kind zijn groentjes uit nadat je hem of haar vroeg om te proeven? Dat is helemaal geen ramp, integendeel zelfs.

Proeven verloopt in stappen

Alles op zijn tijd. Met een beetje geduld komt het goed. Want proeven kunnen we namelijk onderverdelen in verschillende stappen:

1. Het voedsel verdragen in je buurt, op tafel of op je bord.
2. Het voedsel aanraken of ermee spelen.
3. Aan het voedsel ruiken of eraan likken.
4. Het voedsel in je mond brengen, er al dan niet op kauwen en weer uitspugen.
5. Het voedsel doorslikken.

Een kindje doorloopt niet elke stap en je kunt best stappen overslaan, maar weet dat al deze stappen bij het proces (kunnen) horen en op elkaar voortbouwen. Durft je kind nog geen banaan vasthouden? Dan zal het wellicht nog geen stukje in de mond steken en weer uitspugen.

Uitspugen is dus best een flinke stap die bewijst dat je kindje al een heel eind gevorderd is in het proces.

Doorslikken: de hoogste fase van proeven

Doorslikken is de hoogste fase van proeven en staat gelijk aan eten. Als je als ouder enkel dat ziet als flink proeven, liggen je verwachtingen dus best hoog. Bovendien geef je je kind slechts één optie: eten of niet.

Door de vijf stappen in het achterhoofd te houden, toon je je niet enkel wat milder, je geeft je kind ook altijd een uitweg. Bijvoorbeeld:

• Wil je kind geen spinazie doorslikken? Misschien durft het wel al een hapje in zijn mond steken en weer uitspugen?
• Mogen de spruiten niet bij de rest van het eten op het bord liggen? Misschien mogen ze wel in een schaaltje wat verder van het bord?

Door concreet te benoemen dat je kind mag uitspugen, ruiken of likken, geef je je kind opties en kiest het zelf tot welk niveau van proeven het durft te gaan. Dat verhoogt het gevoel van autonomie én veiligheid.

Druk en faalangst bij proeven

Geef je je kind de boodschap dat enkel doorslikken en eten een succes is? Dan kan dat druk en faalangst veroorzaken. Het denkt dan: ‘Pas als het me uiteindelijk lukt om een hapje door te slikken, is het goed.’ Helaas leidt dat vaker tot opgeven en zelfs tot weigeren van de allereerste stappen van proeven.

Wat je dus wel beter doet? Maak duidelijk dat alle proefopties flink zijn en stel ze neutraal naast elkaar voor. Bekrachtig bovendien de stappen met een knuffel, dikke duim of complimentje. Dat mag heel concreet: beter ‘knap dat je drie stukjes wortel hebt gegeten’ dan ‘nu heb je flink gegeten’.

Meer weten? ‘Ik lust dat niet’ van Vicky De Beule vind je hier.

Moeilijke eter in huis? Je bent niet alleen:

• 10 dingen die je meemaakt als je een moeilijke eter hebt
• Moeilijke eter in huis? Enkele Instagramaccounts rond kinderen en eten om te volgen
• Help, mijn kleuter wil alleen ongezonde dingen eten