Redactrice Charlotte: “Je hoort je helemaal niet op een ‘voorgeschreven manier’ te voelen wanneer je zwanger bent”

Redactrice Charlotte is mama van een zoon van 6 en een dochter van 1. Regelmatig pent ze haar persoonlijke verhalen over moederschap en opvoeden met een kleine knipoog neer.

Niet 1 zwangerschap is gelijk

“Er worden jaarlijks zo’n 117.000 baby’s geboren in België. Dat zijn dus 117.000 verschillende zwangerschapsgevoelens.  En dan zijn er nog alle mama’s die hun kindje vroegtijdig hebben moeten afgeven voor de geboorte. We zijn dus met tienduizenden. Allemaal vrouwen die hetzelfde meemaken maar waarvan niet 1 zwangerschap gelijk is.

Maar dan heb je jammer genoeg ook nog de tienduizenden meningen van anderen die verklaren hoe je je hoort te voelen. En dat is vooral op sociale media vaak zwaar om aan te horen. Ook Linde Merckpoel kreeg er stevig van langs naar aanleiding van een eerlijk interview in De Standaard waarin ze uitlegt dat ze zwanger zijn vaak niet zo fijn vindt.

Je bent wie je bent, en dat is dik oké

Dat ze daarvoor heel wat kritiek kreeg, slaat eigenlijk nergens op. Want je hoort je helemaal niet op een ‘voorgeschreven manier’ te voelen wanneer je zwanger bent. Je bent wie je op dat moment bent.  En met dank aan de hele hormonenhuishouding kan dat elke dag verschillen. En dat is meer dan oké.

Op maandag maak je je gigantische zorgen en doemen vragen op als: ‘is het nog wel ok om een kind op de wereld te zetten in deze tijd?’ ‘Ben ik egoïstisch?’ ‘Ga ik dat kind graag zien?’ ‘Staat mijn leven vanaf nu in functie van het opvoeden van mijn kind?’ ‘Wie ben ik?’ ‘Wat doe ik?’ ‘Wat gebeurt er?’ Zoveel vragen dat je adem ervan stokt en je hoofd dolt.

Op dinsdag zie je jezelf in een frisgroene weide dansen met je bolle buik in een kanten jurk met strohoed, is alles peis en vree en is er niets belangrijker op aarde dan enkel je baby en jij.

Verschillende gevoelens

Tijdens mijn eerste zwangerschap deed ik vooral aan doemdenken. Ik was 27 jaar en had het gevoel dat ik nog niets had bereikt. Moet ik niet eerst nog wat carrière maken? Moet ik niet wat spaargeld hebben? Of een eigen huis hebben? Of nota bene eerst zelf nog wat volwassener worden? Zorgen in het kwadraat, waardoor dat ik niet echt genoot van hetgeen er aan het gebeuren was: een groeiend minimensje in mijn buik. Ik vond daar dan ook niets speciaals aan. ‘Let’s get it over with’, moet ik zo’n stuk of tienduizend keer gedacht hebben.’

Bij mijn tweede zwangerschap had ik plots een hele andere focus. Die lag bijna automatisch en zonder over na te denken op mijn ongeboren dochtertje en de zorgen van buitenaf smolten voor de zon. Ik voelde mij een wonderlijke vrouw en genoot van het mirakel dat zich aan het voltrekken was. Op dat moment wilde ik mijn hele leven in teken zetten van mijn kinderen. Een bocht van 180 graden in vergelijking met mijn eerste zwangerschap.

Akkoord, ik was natuurlijk al veel relaxter omdat het mijn tweede keer was. Maar ik had ook gewoon heel andere gevoelens. Mijn brein was minder negatief. Had ik deze keer een andere hormonencocktail in mijn lijf? Of is het gewoon geluk hebben? Was ik volwassener geworden of schuilt er een gespleten persoonlijkheid in mij? Geen idee, maar ik had er alvast niets speciaals voor gedaan.

Het financieel niet breed hebben of het gebrek aan carrière, was plots relatief en mijn gedachtegang kon niet verder weg staan van mijn gevoelens tijdens mijn eerste zwangerschap. Hoe donker de wolken er toen uitzagen, zo zoet-roze waren ze bij mijn tweede.

Geen handleidingen

Er bestaan dus geen handleidingen of het staat niet in steen gebeiteld wat je gevoelens bij een zwangerschap ‘horen te zijn’. Je hebt geen 10-stappenplan of perfecte podcast die je even snel kunt beluisteren om op die roze wolk te wippen. Maar we hebben wel elkaars verhalen.

Zoals het verhaal van Linde Merckpoel of minstens even belangrijk: het verhaal van presentatrice An Lemmens, die haar zwangerschap heerlijk vond. En die zijn belangrijk om te vertellen, want in elk verhaal herkent minstens 1 toekomstige mama zich. Ik herken mijzelf zowel in An Lemmens als in Linde Merckpoel. Twee zwangerschappen, twee totaal andere belevenissen: het kan dus allemaal! Zonder oordeel.

Nog meer lezen:

• Waarom lang niet alle jonge moeders op ‘een roze wolk’ zitten
• Opvoeden is geen wedstrijd: néé, niet alles hoeft ‘perfect’ te zijn!
• Prenatale depressie: alles wat je wilt weten!