Mijn verhaal: “Zonder mijn gynaecoloog waren we er misschien niet meer geweest”

Bij de 40-jarige San Van Havere uit Melsele bleef het na haar tweede kindje kriebelen voor een derde wondertje. Na jaren van twijfel, hakken ze de knoop door. San is meteen zwanger en stippelt haar zwangerschap mooi uit. Moeder Natuur dacht er echter anders over. Lees het mooie bevallingsverhaal van San!

Nog een kindje: ja of neen?

“Na de geboorte van ons tweede kindje, bleef het bij me kriebelen dat ons nestje nog niet compleet was. Na vier jaar lang twijfelen, wikken en wegen, won ons hart het van ons verstand. We gingen volop voor een derde wondertje. Na het verwijderen van mijn spiraal bleek ik een maand later al zwanger te zijn! Ik zag mijn ganse zwangerschap al voor me: ik zou tot de laatste dag gaan werken en ik zou poliklinisch bevallen, zodat ik snel weer herenigd was met mijn andere twee oogappels. Jammer genoeg besloot de natuur er anders over.

Geluk bij ongeluk

Tijdens de maandelijkse afspraak bij mijn gynaecoloog kreeg ik van de secretaresse te horen dat ik helemaal geen afspraak had die dag. Als een geluk bij ongeluk passeerde de gynaecoloog net en zei dat ze me er wel even tussen zou nemen. Ze legde me aan de monitor en nam mijn bloeddruk. Deze was torenhoog, maar ik had er eigenlijk geen last van. Een beetje bezorgd nam ze een urinestaal en prikte ze bloed. Ze zei dat ze deze staaltjes zelf nog naar het labo ging brengen.

Met spoed naar het ziekenhuis

‘s Avonds laat kreeg ik plots telefoon. De gynaecoloog was wakker gebleven om op het resultaat te wachten en ik moest meteen naar spoed gaan. Ik had een zwangerschapsvergiftiging opgelopen! In het ziekenhuis aangekomen werd ik onmiddellijk aan de monitor gelegd en hebben ze de bevalling een maand en enkele dagen te vroeg ingezet.

Harttonen vielen weg

Van mijn voornemen om natuurlijk te bevallen bleef niets over. Ik was ook verbaasd. Ik voelde me de ganse zwangerschap goed, had geen enkel lichamelijk teken dat er iets mis was. Vervolgens geraakte ik in paniek! We hadden nog geen naam, geen suikerbonen, geen geboortekaartje, geen geboortelijstje, niets… Wat nu? Dit kon toch nog niet gebeuren… Na enkele uren vielen de harttonen van ons wondertje weg. In allerijl werd het operatiekwartier in orde gebracht voor een spoedsectio. Iedereen stormde de kamer in, mijn echtgenoot werd aangekleed voor de OK en toen besefte ik dat het ernst was. De ongerustheid overviel me.

Paniek

Tijdens de bevalling voelde ik heel wat paniek, omdat ik niet besefte wat me overkwam. Na twee ‘normale’ bevallingen was dit allemaal nieuw voor me. Gelukkig heb ik veel steun gekregen van de anesthesist die me bemoedigend toesprak. Je wordt ook wel wat geleefd tijdens die momenten en je kan niet anders dan het ondergaan. Buiten een te laag geboortegewicht was ons wondertje gelukkig helemaal gezond! Ik moest bijkomen op recovery en mijn mini-me werd op neonatologie helemaal onderzocht. Na de recovery mocht ik dan eindelijk naar mijn zoontje. Mijn man had ondertussen in mijn lege kamer zitten wachten. Achteraf vertelde hij dat het een eeuwigheid leek te duren. Het is ook voor het eerst dat ik hem heb weten huilen van opluchting!

Verjaardagscadeau

Ons zoontje is nog 3 weken op neonatologie moeten blijven. Op mijn verjaardag mocht hij mee naar huis! Het mooiste verjaardagscadeau. We hebben hem Max-Xander genoemd. De naam hebben we gekozen toen ik in gereedheid werd gebracht voor het OK. Onze andere kinderen noemen Marie-Alix en Alex-Zime en we wilden opnieuw een samengestelde naam en een X. Dankzij de ‘drie wijzen’ (zijn peter Harald en meters Edith & Marie) zijn ook de suikerboontjes en het geboortjekaartje,… in orde gekomen. Daar zijn we hen nog steeds zeer dankbaar voor.

Genieten

Vandaag lopen er drie bengels rond in mijn huis. Marie-Alix is er nu 10, Alex-Zime 9 en onze derde liefdesbaby Max-Xander al vijf. Het is volop genieten met zo’n derde wonder in huis. Hadden we maar niet zolang gewikt en gewogen. Het is ook pas nadien dat ik besefte wat er allemaal gebeurd was. Ik ben mijn gynaecoloog enorm dankbaar, want als zij me er toen niet effe had tussen genomen en mijn stalen/resultaten niet had afgewacht, waren wij hier misschien helemaal niet meer geweest.

BABYFEITJES

• Naam: Max-Xander
• Geboortedatum: 5 oktober 2012
• Gewicht: 2,222 kg
• Lengte: 42 cm

Wil jij ook een persoonlijk verhaal delen? Aarzel dan niet om ons te contacteren via info@libellemama.be

Lees ook:

• Mijn bevallingsverhaal: “Zonder mijn gynaecoloog waren we er misschien niet meer geweest”
• Mijn verhaal: Vicky beviel helemaal alleen op het toilet
• Persoonlijk: “Ik voelde een kramp, amper 3 minuten later lag Roxanne in mijn armen.”

Volg ons op Facebook, Instagram, Pinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief (onderaan de homepage) om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes!