Onze chemobaby. Vechten voor twee levens

Tien weken zwanger was ze toen ze te horen kreeg dat ze borstkanker had. Lesley Verley en haar man Andy besloten het kindje te houden, ondanks de zware chemotherapie. Papa Andy schreef het boek Onze chemobaby. Vechten voor twee levens over hun gevecht tegen de oneerlijke ziekte.

Het boek is het verhaal geworden van een koppel dat vecht tegen een oneerlijke ziekte, voor hun relatie en vooral voor hun ongeboren kindje. In Story getuigen Lesley en Andy over hun strijd.

Lesley: "Ik was tien weken zwanger toen ik tijdens het wassen een bolletje in mijn linkerborst voelde. Een opgezwollen melkklier, dacht ik. Maar voor de zekerheid liet ik me onderzoeken en voerden de dokters een biopsie uit. Enkele dagen voor ik de resultaten zou weten, kreeg ik telefoon van Gasthuisberg Leuven. Ze vroegen of ik die dag nog kon langskomen. Ik wist meteen dat het ernstig was."

Andy: "We kwamen in de consultatieruimte en ik vroeg meteen: Mevrouw is het kanker? Ze knikte. Mijn wereld stortte in. Lesley greep mijn hand, waarop ik aan de professor vroeg of het te genezen viel. Dat bleek gelukkig het geval te zijn."

Lesley: "Dat was een lichtpuntje, maar toch waren we nog ongerust. Wat zou er met ons ongeboren kindje gebeuren? Professor Amant, hoofd van de onderzoeksgroep gynaecologische oncologie, stelde ons meteen gerust. Hij verzekerde ons dat een zwangerschapsonderbreking niet per se noodzakelijk was. Er was dus een mogelijkheid om ons kindje te houden."

Waren er risico's aan verbonden?

Andy: "De kans bestond dat onze baby te vroeg geboren zou worden en dat hij een groeiachterstand zou hebben door de chemotherapie. We beseften dat nog niet alle nevenwerkingen bekend waren. Het onderzoek stond immers nog in zijn kinderschoenen."

Ondervond jullie kindje bijwerkingen van de chemo?

Lesley: "Twee maanden voor zijn geboorte liep het mis. We hadden een afspraak bij de gynaecologe die de hartslag van ons kindje opvolgde. Die bleek plots erg hoog te zijn. Ons kindje leed aan tachycardie, een hartritme waarbij het hart klopt met een frequentie van meer dan 300 slagen per minuut."

Andy: "Dit had een enorme weerslag op ons gemoed. Lesley had op dat moment immers nog maar drie chemosessies achter de rug. Er moesten er nog drie volgen. We hadden er geen goed oog in. Dankzij de extra medicatie die Lesley kreeg, ging het na een tijdje weer de goede kant op. Ook bleek de tachycardie geen gevolg te zijn van de chemo, maar van een aangeboren minuscule hartafwijking."

Wanneer is Marnix dan geboren?

Lesley: "Vier weken voor de bevalling kreeg ik mijn laatste chemotherapie en toen ik 37 weken zwanger was, op 29 juni 2010, werd de bevalling ingeleid. Marnix kwam een dag later op de wereld."

Wat ging er op dat moment door jullie heen?

Andy: "Puur geluk. Eindelijk konden we ons kindje, "het product" van de jonge wetenschap, met eigen ogen zien. Dit was het levende bewijs dat een baby, van wie de moeder tijdens haar zwangerschap chemo heeft  moeten ondergaan, toch gezond geboren kan worden."

Zoon Marnix is ondertussen 3 jaar en kerngezond.

"Onze chemobaby. Vechten voor twee levens" is vanaf nu verkrijgbaar in de boekhandel
Uitgeverij Van Halewyck
ISBN 9461311907
Prijs 17,50 euro