“Moeder worden veranderde me als mens. Ik werd kwetsbaarder en échter ook”

Door De commerciële redactie

20 mrt 2021

Moeder worden: een transformatie

In haar eerste boek ‘Verlos Ons’ geeft Uwe Porters ons vanuit haar beroep als vroedvrouw een blik binnen de vier muren van de verloskamer. In een vloeiende poëtische stijl doet ze er uit de doeken hoe één van de belangrijkste dagen uit het leven van veel mensen er zoal uit kan zien. En hoe die ervaring voor iedereen toch net dat tikje anders verloopt. In haar tweede boek ‘Verlost en nu?’ focust de jonge mama zich op de periode na de geboorte: plots zit je daar immers met een kwetsbaar wezen in je handen en ben je naast dochter, partner, vriend of vriendin ook ‘vader’ en ‘moeder’ geworden. En dát heeft een aardige impact: zowel op je persoonlijkheid als op de manier waarin je in het leven staat. Uwe: “In onze samenleving focussen we ons nog zo vaak op de bevalling zelf, terwijl het echte werk pas daarna begint. In die eerste twee á drie jaar nadat je kind ter wereld komt, gebeurt er met jou als ouder zoveel. Je ondergaat een heuse transformatie: je bent nu ‘ouder geworden’ en dat betekent dat je verantwoordelijk bent voor een klein wezen dat volledig van jou afhankelijk is. Dat besef, samen met de immense liefde die je als ouder voor je kind voelt, maakt dat je op een heel andere manier in het leven gaat staan. Of alleszins: zo voelde het toch voor mij.”

Groeipijnen van het hart

In haar boek beschrijft Uwe de transformatie die je als kersverse mama ondergaat als volgt: “De geboorte van de moeder, die komt met en na de geboorte van haar kindje en is misschien nog veel zwaarder dan alle pijn die het persen haar gekost heeft. De eerste twee of drie jaar na je bevalling zijn een tijd van noeste arbeid, emotionele weeën en van zielswerk die de rangen van de fysieke pijn die je tijdens de geboorte ervaren hebt met gemak overstijgen.” Het is volgens Uwe de combinatie van die drie dingen, die je als mens echt doen veranderen. “Sinds ik moeder geworden ben kijk ik heel anders naar het leven. Weten dat ik de enige ben die – samen met mijn man – in staat is om op de allerbeste manier en met de allermooiste vorm van liefde voor mijn twee kinderen te zorgen, maakt me heel kwetsbaar. Het zorgt er niet alleen voor dat ik mezelf niet langer op de eerste plaats zet, het haalt ook een soort rauwheid en puurheid in mezelf naar boven: voor mijn kind zou ik alles doen. Het is een staat van pure zelfopoffering die voortkomt uit de diepste krochten van je menselijke instinct.” Een staat die ook bij veel andere ouders komt bovendrijven – in de meest opvallende vorm als er iets met hun kind aan de hand is trouwens: “Je moet bijvoorbeeld maar eens een kijkje gaan nemen op de kinderafdeling van een ziekenhuis of op de spoed. Daar zie je ouders als echte leeuwen en leeuwinnen vechten voor hun kind. Als het op onze kinderen aankomt, gaan we echt wel tot het uiterste.”

Door een andere bril kijken

Bovendien heeft ‘vader’ of ‘moeder’ worden vaak ook een impact op de rest van ons leven: “Sinds de geboorte van mijn eerste kind bekijk ik alle dingen in het leven door een andere bril. Zaken die ik vroeger heel belangrijk vond, kan ik nu soms met het grootste gemak doorprikken als toch eerder oppervlakkig of onbenullig. De kwetsbaarheid van kinderen, heeft bij mij een soort diepgang teweeggebracht. Ik reflecteer op een heel andere manier over het leven en over de dingen die ik daar tegenkom. Ook over mensen en ontmoetingen denk ik nu vaak op een heel andere manier na: op een bepaalde manier heeft het moederschap mij zachter gemaakt, of heeft het mij inzichten geschonken waar ik zónder kinderen misschien niet meteen aan was toegekomen.”

Liefde hors catégorie

Wat Uwe zelf het mooiste vindt aan ‘ouder worden’? “De liefde, natuurlijk. Op dat vlak zijn alle bestaande clichés gewoon waar: de liefde die je als ouder voelt voor je kind, is echt hors catégorie: geen enkele andere band of relatie kan nog maar enigszins in de buurt komen van de lopende en onvoorwaardelijke liefde die er als ouder in jou ontwaakt na de geboorte van je kind. Toen ik zelf nog geen kinderen had, vond ik mensen die dat beweerden altijd bijzonder vervelend. Nu ik er zelf heb, moet ik helaas toegeven dat ze toch gelijk hadden. Nu ja, zo helaas is dat ook weer niet natuurlijk.” (lacht) Volgens Uwe maken kinderen je leven dan ook een pak rijker. Al geldt dat niet voor iedereen: “Het ouderschap is zeker niet voor iedereen. Alle respect voor mensen die er erg bewust voor kiezen om geen kinderen te nemen, want dat begrijp ik ook. Het is niet allemaal rozengeur en maneschijn: kinderen kosten hoe je het ook draait of keert heel veel energie en zelfopoffering. Maar in mijn persoonlijke geval neem ik al die lastige en moeilijke kanten er met plezier bij. Ook die leren je als mens immers weer iets bij.”

Balans vinden

Welke moeilijke kanten ze zelf al ervaren heeft? “Het moeilijkste aan ouderschap vind ik loslaten. Dat loslaten begint eigenlijk al vanaf de geboorte. Je kind komt uit de veilige warme baarmoeder en vat meteen zijn weg naar zelfstandigheid aan. Als ouder is je enige taak eigenlijk om er gaandeweg voor te zorgen dat je kind meer en meer op eigen benen komt te staan. Daar had ik het persoonlijk best lastig mee. Het is m’n eigen dochter die maar enorm in geholpen heeft: door de vorderingen die zij maakte, stelde ze me gerust in mijn zorg. Door aan te geven dat het best oké was om haar dingen alleen te laten doen, zorgde zij ervoor dat ik de controle wat meer kon loslaten. Ook je rol als moeder verenigen met alle andere rollen die je als vrouw op te nemen hebt, vond Uwe geen sinecure: “In de eerste maanden na de geboorte van m’n eerste kind voelde ik me een beetje verloren. Ik was nu moeder, ik voelde me compleet anders dan de persoon die ik daarvoor altijd geweest was. Die moederrol inpassen in de rest van m’n identiteit, heeft wat tijd en moeite gekost. Ook de weg naar m’n partner was ik een tijdje kwijt. Ik sukkelde zo hard met m’n nieuwe rol als mama en met mijn nieuwe post partum-lichaam ook, dat ik niet meer kon begrijpen waarom hij mij graag zag.” Hoe je daar weer uit raakt? “Ook daar is de oplossing: zoeken, praten met je partner en vooral mild zijn voor jezelf. Wat ook héél erg belangrijk is: praat met mama’s en vriendinnen die hetzelfde doormaken of doorgemaakt hebben. En zoek mensen die daar open en eerlijk over durven zijn: mama worden is niet makkelijk en het brengt heel wat onzekerheden, emotionele weeën en pijn met zich mee: daar open over kunnen praten helpt al voor een groot stuk.” Meer lezen over de groeipijnen van een moeder? Koop dan hier het nieuwe boek van Uwe: ‘Verlost en nu? Groeipijnen van een moeder’, Borgerhoff & Lamberigts, € 21,50.

Meer lezen over ouderschap en mama zijn:

Volg ons op Facebook, Instagram, Pinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief (onderaan de homepage) om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes!