Voor het eerst mama: “Otis durft van zich af te bijten en daar ben ik fier op”

Mama-redactrice Celine werd in augustus 2019 voor het eerst moeder van de überschattige Otis en is nu zwanger van haar tweede kindje. Wat dat met haar doet en hoe zij nu als mama in het leven staat, deelt ze in deze column. Van herkenbare paniekaanvalletjes tot dolgelukkige mama-momenten vol verwondering: welkom in de wereld van Celine!

“Godverdoeme!”, hoor ik Otis luidkeels scanderen vanuit de woonkamer terwijl hij braafjes met zijn vrachtwagen speelt. Ik kon m’n oren niet geloven. Er kwam een lelijk woord uit de mond van ons lieve, onschuldige mannetje, en het was nog mijn fout ook. Ik herinnerde me namelijk plots dat ik de dag ervoor in zijn bijzijn gevloekt had toen een andere wagen ons in gevaar bracht.

Hoe meer ik hem vroeg om te stoppen met vloeken, hoe grappiger hij het vond om het te herhalen. Met een immer brede glimlach zei het telkens opnieuw. Otis is 2 jaar en 8 maanden oud, maar hij leek totaal niet onder de indruk toen ik dreigde dat hij die avond niet naar zijn favoriete serie ging mogen kijken en zonder verhaaltje naar bed moest. Tot zover ons gezag dus.

“Otis is 2 jaar en 8 maanden oud maar hij lijkt niet onder de indruk van mijn dreigementen”

Ook tijdens ons uitje naar de supermarkt bleek zoonlief totaal ongevoelig voor autoriteit. Want hoewel ik er eerder voorstander van ben om hem ‘braafjes’ in het zitje van de winkelkar te laten plaatsnemen, gaat zijn voorkeur uit naar de mini-exemplaren waar hij zelf mee kan rijden. Stiekem hoop ik altijd dat hij ze niet zou spotten, maar tweejarigen hebben nu eenmaal arendsogen. Hij had ze al vanaf de eerste seconde in het vizier, en dus was er was geen ontkomen aan.

Het cliënteel kan zich in zo’n geval best snel uit de voeten maken, want voor je het goed en wel beseft, rijdt Otis aan een snelheid van honderd kilometer per uur meedogenloos tegen je enkels aan, terwijl hij lukraak gekozen producten in de kar stopt.

“Liever een kindje dat zijn zinnetje doordrijft, dan eentje met weinig pit!”

Wanhopig tracht ik hem telkens wat in toom te houden, maar een hoogzwangere vrouw heeft daar eerlijkheidshalve niet altijd de energie voor. Ik zie de mensen vaak afkeurend denken: die gaat voor een tweede? En ik ben er rotsvast van overtuigd dat er ook op Facebook commentaren zullen volgen na het lezen van deze column. Hashtag mompolice! 

Dat ik me niet populairder ga maken met dit laatste blokje tekst, staat buiten kijf, want stiekem ben ik ook wel ‘fier’ wanneer hij zich zo gedraagt. Hij durft zijn eigen zinnetje door te drijven en te zeggen wat hij van iets vindt. Pas op, niet dat ik dat allemaal goedkeur hoor: er zijn zeker wél grenzen. En ik kan er zelf ook ontzettend geïrriteerd door geraken. Maar liever een kindje dat van zich afbijt, dan eentje met weinig pit. Een beetje haar op zijn tanden, weet je wel? Daar ben ik fan van!

NOG MEER VERHALEN VAN CELINE:

• Voor het eerst mama: “Ik ben niet voortdurend in de wolken zoals dat met Otis het geval was”
• Voor het eerst mama: “Otis gaat naar school, en daar moet ik meer aan wennen dan hij”
• Voor het eerst mama: “Plots werd hij wakker met koorts en rode stippen op z’n lijf, van pok tot teen”