Coronatijden: “En toen zei oma plots: ‘We schrappen het kerstfeest'”

Redactrice Charlotte is mama van een zoon van 6 en een dochter van 1. Regelmatig pent ze haar persoonlijke verhalen over moederschap en opvoeden met een kleine knipoog neer.

Pikkedief

“Wat een gedoe toch, die corona. Nu kreeg die pandemie nog steeds geen deftige pandoering! Partypooper eersteklas, pikkedief van kostbare herinneringen. Eerst waren er de trouw- en lentefeesten (éindelijk na mijn zwangerschap nog eens volop genieten), en nu moeten de eindejaarsfeesten er ook aan geloven. Stomme corona, ik ben zo kwaad. Maar op wat of wie? Op mijzelf? Misschien wel.

Twisten en draaien

Mijn kinderen, mijn vriend en ik zijn altijd meegegaan met de regels die ons werden opgelegd. Toch kon ik me gaandeweg niet van de indruk ontdoen dat we die regels subtiel begonnen om te buigen, net tot ze toevallig iets beter in ons kraam pasten.

De lege tube handgel werd op den duur niet meer vervangen, maar aangelengd. En het handenwaslied van mijn zoon dat normaal 20 seconden duurt, werd een razendsnelle rapversie van vijf tellen. En ja, één iemand buiten onze bubbel op de barbecue deze zomer… Was dat nu zo erg?

Ik schrijf dit, omdat ik er zeker van ben dat veel mama’s zich in mijn verhaal herkennen. Het is toch allemaal niet evident met kleine kinderen in huis, zeker? Of misschien hoop ik zo wel mijn geweten te sussen. Want dat is er wel, mijn geweten dat knaagt: ‘Ben ik nu medeverantwoordelijk voor de situatie waarin we vandaag zitten?’

Samen gaan

Want we lijken het coronavirus maar niet onder controle te krijgen. Maar hoeft ons dat te verbazen? Is ons eigen gedrag niet allesbepalend? Er is al veel gezegd en geschreven over hoe ‘de Belg’ met de coronamaatregelen omgaat en iedereen lijkt er een mening over te hebben.

De ene ziet de mens als een egoïst pur sang die zich niet meer lijkt te bekommeren om de gezondheid van zijn naasten. De ander vindt dat de overheid ons té veel oplegt en wil liever zelf zijn individuele vrijheid bepalen. We zitten in ieder geval in een oncomfortabele situatie. Ik, jij, zij, hij: SAMEN.

Op wie of wat we kwaad zijn, doet er dus niet toe. De coronamoeheid was er, bij de burger – mea culpa – en bij de regering. Dus we hebben er zo naar gehandeld. Belangrijker is nu dat we niet te veel tijd verliezen aan het zoeken van zondebokken. We moeten ons gewoon herpakken. Ik, jij, zij, hij: SAMEN.

Kruis over kerst

Toegegeven, dat besef viel niet plots uit de hemel, maar kwam er toen een van de oma’s mij enkele dagen terug droogweg meldde dat het kerstfeest dit jaar wordt afgelast. Het nieuws sloeg in als een bommetje, en waar tantes en ooms het tij nog probeerden te keren, had oma allang beslist.

Wie had dat ooit gedacht, ons mooiste familiefeest zal dit jaar niet doorgaan. Althans, niet in zijn huidige vorm. Cadeautjes zullen worden afgeleverd per postpakket en ook de nieuwjaarsbrieven worden virtueel voorgelezen. Een bizarre realiteit. Maar wat een moedige beslissing van oma.

Zou ik zelf het feest hebben laten doorgaan met drie generaties onder één dak? ‘Mits het buigen van enkele regeltjes zou het eventueel wel kunnen? Want ik wil de kinderen niets leuks ontnemen’, klinkt het herkenbaar in mijn hoofd. ‘Hmm, waar heb ik dat nog gehoord?’ Maar dan komt meteen ook de rede: wat ontneem je de kinderen misschien nog meer als je het wél laat doorgaan?

Laat die regels dus voorlopig toch maar strak staan!”

Lees ook:

• Coronatijden: “Over die keer dat zangeres Adele mij deed verslikken in mijn croissant”
• Coronatijden: “Waarom ik alle schattige baby’s en puppy’s wil platknijpen”
• Coronatijden: “Over die keer dat iedereen in zijn kot bleef en wij richting Spoed vertrokken”

Volg ons op Facebook, Instagram, Pinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief (onderaan de homepage) om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes!