Mama-talk: “Eens binnen overviel de geur van vuile luiers, plastic ballen en springkastelen me”

Mama-redactrice Celine werd in augustus 2019 voor het eerst moeder van de überschattige Otis en is in juni 2022 bevallen van haar tweede kindje Mona. Wat dat met haar doet en hoe zij nu als mama in het leven staat, deelt ze in deze column. Van herkenbare paniekaanvalletjes tot dolgelukkige mama-momenten vol verwondering: welkom in de wereld van Celine!

Met z’n allen naar de binnenspeeltuin

Al weken was ik ons oudste kind aan het warm maken voor een pretpark waar we bij de start van de herfstvakantie naartoe zouden gaan. Youtube barst namelijk van de videos waarin de attracties van het park in kwestie worden uitgetest, en Otis werd er op z’n zachtst gezegd laaiend enthousiast van. Zelfs zijn dagelijkse portie favoriete kinderfilmpjes moest ervoor wijken, en dat wil al héél veel zeggen.

Na al dat enthousiasmeren, was het ein-de-lijk zover en trokken we richting Hasselt voor een dag vol plezier! Maar na anderhalf uur rijden en een opgetogen loopje richting de ingang, kregen we te horen dat we het park niet mochten betreden, en werden al zijn verwachtingen abrupt aan diggelen geslagen. Er was namelijk een privé evenement aan de gang, en wij behoorden niet tot het select groepje dat exclusieve toegang kreeg. Zelfs voor een pruillip en een gebroken kleuterhart kon de medewerker geen uitzondering maken.

“Dat pretpark doen we later wel nog jongen, wil je graag iets anders in de plaats doen?” Stiekem hoopten we op een activiteit waar wij ook plezier aan konden beleven, maar het werd er eentje waar letterlijk alle kinderen dol op zijn, maar menig ouder een hekel aan heeft: de binnenspeeltuin. Dé plek waar schoenen zoek raken, er onnoemelijk veel ijsjes verorberd worden en volwassenen gek worden van brullende kinderen.

Eens binnen overviel de geur van vuile luiers, plastic ballen en springkastelen me. We betaalden 19 euro voor een kleuter en een baby’tje van 16 maanden, terwijl het er niet bijzonder groot was. En er werd ook een supplement gevraagd voor de überlelijke antislipsokken die ze verplicht moeten dragen bij het betreden van de speeltuin. Enfin je kent het wel; ze gebruiken veiligheid als excuus, maar het is gewoon een superslimme manier om ouders een beetje armer te maken.

Overal waar je keek zag je pancartes hangen waarop stond dat eigen snacks en drankjes ten strengste verboden zijn, waardoor je dus genoodzaakt bent om opnieuw geld uit te geven. En hier en daar spotte ik ook een strategisch geplaatste snoepautomaat of een molentje waar je een muntstuk in moet stoppen. Dat is allemaal, maar dan ook allemaal bedacht voor (groot)ouders die geen nee kunnen zeggen tegen hun kinderen, om een driftbui in het openbaar te voorkomen.

Terwijl we proberen te genieten van een prijzige slappe koffie en een aperitiefplank — ter waarde van 15 euro dames en heren — vraagt zoonlief ons om de haverklap om naar zijn kunstjes te kijken. En om de beurt wordt Mona in de peuterzone vergezeld. Andere kleintjes staren me met grote ogen aan, en hier en daar moet een mama of papa interveniëren omwille van een akkefietje. Of om de tranen te drogen van een kleintje dat ongelukkig gevallen is door een groepje oudere kinderen dat niet in de desbetreffende zone hoort.

Na drie uur spelen besloten onze stalen zenuwen én oren dat het welletjes geweest was. En probeerden we onze zoon en dochter te overtuigen om af te ronden. Maar de kinderen hadden daar zoals verwacht totaal geen zin in en werden high on sugar en met véél protest in de wagen gestoken, zodat we met z’n allen totaal overprikkeld huiswaarts konden keren.

Maar weet je wat het allerbelangrijkste is? Ze hebben zich vermaakt, en dan moet je daar als ouder iets voor overhebben. Toch?

Nog meer verhalen van Celine:

Volg ons op Facebook, Instagram, Pinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief om op de hoogte te blijven van de beste groentips en wooninspiratie!