“Mijn mond viel open: de mensen die dag in dag uit voor mijn dochtertje zorgen, zijn blijkbaar ‘niet-zorgpersoneel'”
Redactrice Charlotte is mama van een zoon van 6 en een dochter van 1. Regelmatig pent ze haar persoonlijke verhalen over moederschap en opvoeden met een kleine knipoog neer.
Happy Coronanniversary!
Het is vrijdag 12 maart: ‘gelukkige’ eerste corona-verjaardag iedereen! Ik pik mijn dochtertje op van de crèche. Op de ramen staan teksten met kleurrijke raamstiften geschreven als “samen volhouden” en “we zijn elkaars lichtpuntje”. Bij het naar binnengaan krijg ik een kaarsje mee. Een kleine attentie om ouders te bedanken voor het vertrouwen om hun kleintje elke dag in hun armen achter te laten. Maar zeg eens, wie moet wie bedanken?
De vrouwen en mannen van de kinderopvang draaien immers al een volledig jaar op volle toeren. Ze zijn in de zwaarste coronaperiodes opengebleven en zorgden voor verlichting op de schouders van veel mama’s en papa’s. Ze pasten zich aan, bleven zichzelf heruitvinden en gingen volle gas vooruit. Maar we zijn een jaar verder en ook zij zijn moe. Doodmoe, zelfs. Dus aub, laten we JULLIE bedanken.
Geen zorgpersoneel voor onze baby’s
Daarom een bescheiden pleidooi over iets waar ik met mijn hoofd niet bij kan. Of misschien eerder een kleine verontwaardiging, een vorm van ongeloof zelfs.
De mensen die dag in dag uit voor mijn dochtertje zorgen, hebben in de ogen van onze regering geen zorgend beroep. Ja, je leest het goed: géén zorgend beroep. Net als de rest van de bevolking wachten ook zij geduldig op hun vaccinatiespuitje. Ze krijgen geen voorrang want ze zijn geen zorgpersoneel. Say what?
Los van de vaccinatiestrategie: als de lieve dames en heren van de kinderopvang en crèches zogenaamd niet zorgen voor onze baby’s… Wat doen zij dan wél hele dagen met mijn kind? Knuffelen tussen spuug en speeksel, marathons van luiers verversen, troosten, lekker vers eten op tafel brengen, onze schatjes leren zingen, dansen en spelen… onder welke categorie valt dit dan allemaal?
Snotkampioenen
En zijn zij bovendien niet de reden waarom veel mama’s en papa’s elke dag de kost kunnen gaan verdienen? De economie draaiende houden? Want wat als zij uitvallen? Dan vallen wij ook uit. Voor veel jonge werkende ouders zijn zij zowat de basis van brood op de plank. De eerste steen in een rijtje domino’s.
Ik las dat minister van Onderwijs, Ben Weyts, leerkrachten voorrang wil geven voor de vaccinatie, net na het zorgpersoneel. ‘Omdat kleuterjuffen en -meesters dagelijks in contact komen met snotterende kinderen,’ klinkt het. Dat is heel mooi van de minister en wat hij zegt, is juist. Maar zeg eens eerlijk? Wie zijn de échte kampioenen in het wegvegen van snot, kots en kak? Inderdaad, het niet-zorgpersoneel van onze baby’s en kindjes!
Begrijp jij het nog?
Lees ook:
- “Hét trucje dat mijn baby deed slapen, al snapte ik er geen jota van”
- “Over die keer dat ik ook momfluencer wilde zijn”
- “Waarom ik alle schattige baby’s en puppy’s wil platknijpen“
Volg ons op Facebook, Instagram, Pinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief (onderaan de homepage) om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes!