“Hét trucje dat mijn baby deed slapen, al snapte ik er geen jota van”

Redactrice Charlotte is mama van een zoon van 6 en een dochter van 1. Regelmatig pent ze haar persoonlijke verhalen over moederschap en opvoeden met een kleine knipoog neer.

Over krampjes en troost

Babyprobleempjes: soms moet je de oplossing niet te ver zoeken, maar blijkbaar soms wél. Zo’n 2200 km om exact te zijn. Want daar ontstond de oplossing voor mijn babyprobleem: een krijsende huilbaby rustiger maken.

Alles hadden we geprobeerd om hem te sussen toen hij weer maar eens last had van krampjes. Het was een tijd waarin ik dacht dat zulke krampen normaal waren voor een baby. Want dat werd me toen weleens gezegd: ‘baby’s hebben altijd krampjes en huilen altijd’.

Maar lieve mama’s, laat je niet té veel wijsmaken en volg gewoon dat oude vertrouwde moederhart. Want diep in mij wist ik eigenlijk dat het niet oké was. Tien maanden later kreeg mijn moederhart dan ook gelijk toen bleek dat hij allergisch was voor koemelkeiwitten. Maar dat is een ander verhaal. Op dat eigenste moment wist ik niet beter, en troostte ik hem door uren rond te wandelen, te zingen, te masseren, aan de borst te leggen, proberen hem te laten boeren. Enfin, you know the drill…

Een tip uit de duizend

Tot op een ochtend iets merkwaardigs gebeurde. Omdat ik werkelijk alles en iedereen inschakelde in mijn queeste naar een gelukkigere baby, belaadden mijn familie en vrienden mij met de meest goedbedoelde tips. En hoewel zowat alles vooral níét hielp, en ik de raad  stilletjesaan in de wind begon te slaan, kruiste er net op tijd iets ongewoons op mijn pad.

Mijn schoonmoeder had via de dochter van een vriendin die getrouwd is met een Turkse man een liedje leren kennen. Toen ik de Youtube-link opende, begon een zweverige vrouwenstem woorden te zingen die ik in de verste verte niet verstond. Ik vond het zelfs een beetje eng. Maar ik vind nogal snel dingen eng in tegenstelling tot mijn zoon. Vanaf de eerste noot zag ik zijn ogen naar het scherm afdwalen en begeesterd kijken. Alsof hij was betoverd door het mistige gezang.

Het werd muisstil.

Wie weet?

En het bleef niet bij één keer. Telkens ik de afspeelknop indrukte, werd hij opvallend rustiger. De melodie in combinatie met het tekenfilmpje werkte als magie. Maar had ik eens geen schermpje bij, begon ik het gewoon ook zelf te zingen zonder dat ik wist waarover ik het had. ‘Dandididan dilidodalidaneeee’ zong ik al wiegend met mijn kaak tegen zijn bolle wangetjes. Gelukkig was hij al in die mate geconditioneerd dat ook deze volledig foute zangstonde hielp.

Of dit liedje alle wenende spruitjes zal kalmeren? Dat betwijfel ik, maar wie ben ik om jullie deze tip te ontzeggen? Als nieuwbakken mama probeer je toch alles, nietwaar?

Je weet maar nooit dat ik er 1 baby’tje rustiger mee maak. En o ja, mocht iemand Turks spreken, dan mag hij of zij mij altijd de vertaling bezorgen, zodat ik eindelijk eens weet waarover ik al die nachten heb zitten zingen!

Hier is het!

Lees meer:

• Coronatijden:’Oei’ zeiden ze. ‘Een zoon van 6 en een dochter van 1, wat hebben die aan elkaar?’
• Coronatijden:’Astrid en ik zijn vriendinnen, alleen weet zij het niet’
• Coronatijden: ‘Over de eerste keer het geduld verliezen bij mijn baby’

Volg ons op Facebook, Instagram, Pinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief (onderaan de homepage) om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes!