Single papa’s: zo doen Bram en Bart het
Single mama’s. We kennen er allemaal wel een of meer. En ze hebben het vaak niet gemakkelijk. Maar hoe zit het met die single papa’s en hoe doen zij het? Tijdens de voorbije zomer liep redactrice Leila twee oude vrienden tegen het lijf, beiden recent single papa. Ze vroeg hen hoe ze dat allemaal aanpakken, zo alleen.
Niet-alledaags beeld
Redactrice Leila: “Bram en Bart ken ik al lang, maar het was al een tijdje geleden dat ik ze nog tegen het lijf liep. Toevallig kwam ik ze nog eens tegen. Beiden ondertussen papa van twee jonge kinderen en sinds kort niet meer samen met de mama van hun groot geluk. We praatten wat bij, maar dat viel niet mee met 4 jonge welpjes die kris-kras door elkaar renden en meer dan eens om de aandacht of zorg van hun papa’s riepen. Mijn man werkt in wisselende shiften, dus ik herkende het helemaal.
Of toch niet? Ik identificeer dit tafereel meestal met andere mama’s. Dit beeld, van twee single papa’s met hun volgeladen verzorgingstas en veel te weinig handen, zag ik niet elke dag. Ik ontmoette ze onlangs opnieuw, zonder kinderen, zonder verzorgingstassen en met een kop koffie. Ik vroeg hen hoe het met hen gaat en hoe ze het doen, zo alleen.”
Meer dan een weekendpapa
Voor Bram (36 jaar) is het intussen 1,5 jaar geleden dat zijn partner en hij uit elkaar gingen. Zijn dochtertje Rikkie was toen amper 6 maanden oud, zijn zoontje Lowie 1,5 jaar. Bart (36 jaar), papa van dochtertje Nona (5 jaar) en zoontje Sen (2 jaar), brak nog maar een klein half jaar geleden met zijn partner.
Bram en Bart kozen er allebei heel bewust voor om hun kinderen veel bij zich te hebben.
Die avondrushes helemaal alleen zijn heel pittig. Maar daar denk ik niet over na, dat is mijn plicht. Ik wil er zijn voor mijn kinderen. En niet enkel in het weekend, punt.
Bart: “Mijn ex-partner en ik doen aan volledig co-ouderschap. Dat wil zeggen dat de kindjes afwisselend een week bij haar en een week bij mij zijn. We wisselen telkens op een woensdag, zodat we tijdens elke werkweek ook enkele heel flexibele dagen hebben waarop we niet gebonden zijn aan school- en opvanguren. Ik werk als makelaar en heb mijn eigen vastgoedkantoor. Als ik mijn klanten goed wil verderhelpen, moet ik me echt voldoende kunnen vrijmaken, ook ’s avonds.“
Tijdens de weekdagen waarop ik mijn kindjes bij me heb, gaat de jongste niet naar de dagopvang. Dan hou ik haar een hele dag dicht bij mij.
Bram: ”Ik werk in de haven van Antwerpen in een volcontinu shiftensysteem. Dus een afspraak zoals bij Bart lukt voor mij niet. Ik kan onmogelijk alleen voor mijn kinderen zorgen wanneer ik aan het werk ben. Daarom maakten wij de afspraak dat de kindjes bij mij zijn tijdens al mijn vrije weekends en alle weekdagen waarop ik vrij ben. Dat komt neer op een tiental dagen per maand. Wanneer de kinderen tijdens de week bij mij zijn, breng en haal ik Lowie naar school. Rikkie gaat op die dagen niet naar de dagopvang. Dan trekken we er samen op uit. Ik zie hen al zo weinig. Dan is dat toch het minste?“
De avondrush is nieuw voor mij. Laat werken is er nu natuurlijk niet meer bij op de dagen dat de kinderen bij mij zijn.
Bart: “Ik breng Sen ’s morgens eerst naar de kinderopvang en nadien zet ik Nona stipt om 8.30 uur af op school. Dat is niet nieuw, dat deed ik daarvoor ook altijd. De avondrush is dat wel. Voorheen werkte ik bijna alle avonden tot na het beduur van onze kinderen. Ik stopte maar één dag per week echt op tijd met werken en op vrijdag probeerde ik er net voor het slapengaan te zijn. Nu haal ik hen om 17.30 uur op, ik kook, ik doe de kinderen in bad, en stop ze in bed. Nadien ben ik dan nog 1,5 uur in de weer om alles op te ruimen. En dat is pittig, heel pittig. Maar ik probeer daar niet te veel over na te denken, dat is gewoon mijn plicht, punt. Ik wil er zijn voor mijn kinderen. En niet enkel in het weekend.”
Routine en structuur zijn onmisbaar
Vrouwen zeggen weleens: ‘mijn man ziet het werk niet’. En in mijn geval klopt dat helemaal. Ik merk nu dat er vroeger allicht heel veel dingen achter mijn rug werden opgeruimd.
Bart: “Ik probeer heel veel routine in te bouwen voor de kinderen. En dat lukt me aardig. Het komt weleens voor dat ik ’s avonds ook nog naar de winkel moet voordat ik eraan kan beginnen, maar meestal ben ik wel voorbereid. Koken lukt me prima, ik tover nooit grootse dingen op tafel, maar dat hoeft ook niet. Mijn schotels met vlees, groenten en aardappelen gaan er goed in en mijn pasta’s nog beter. Maar dan… eens ze in bed liggen, dan duurt het opruimen vaak eindeloos.
Vrouwen zeggen weleens: ‘mijn man ziet het werk niet’. En in mijn geval klopt dat helemaal. Ik merk nu dat er vroeger allicht heel veel dingen achter mijn rug werden opgeruimd. En ik ben ook niet te fier om te zeggen dat veel dingen echt nieuw voor me zijn. Maar hé, uiteindelijk lukt alles. Dat moét gewoon. Wanneer ik het niet weet, google ik het en dan ben ik vertrokken.”
Ik zorg ervoor dat mijn appartement kraaknet is en dat ik alles in huis heb voordat mijn kindjes komen. Zelfs de verzorgingstas staat al klaar.
Bram: “Ik zorg ervoor dat mijn appartement kraaknet is en dat ik alles in huis heb voordat mijn kindjes komen. Zo heb ik tijdens die weinige dagen geen werk met mijn huishouden en kan ik zoveel mogelijk van hen genieten. Zelfs de verzorgingstas voor wanneer we eropuit trekken staat al klaar. Dat was daarvoor helemaal niet zo. Maar nu kan het niet anders. Die discipline is een must om het voor mezelf haalbaar en leuk te houden.
Alles is gemakkelijker met twee
Bart: “Pas op, het is heftig hé en ik heb het zeker niet altijd helemaal onder controle. Vorige week was Sen ziek. Hij hield me de hele nacht wakker en bevuilde zijn laatste paar lakens. Toen was ik wel even in paniek. Ik wist bijvoorbeeld ook helemaal niet waar onze medicijndoos stond. Die had ik nog nooit gezien. Gelukkig kan ik dan nog altijd bij mijn ex-partner terecht. Dat is heel fijn. En dat moet ook, want ik heb in mijn omgeving niemand anders met wie ik eens kan overleggen of vragen ‘hoe pak jij dat aan?’ Mannen praten nooit over zo’n dingen. En dat mis ik dan wel.”
Bram: “Ik heb ook wel wat dingen moeten leren. Maar zoals Bart zegt, leer je dat snel. Je moet wel. En wanneer ik het echt niet weet, vraag ik het aan mijn zus. En alles is gewoon zoveel gemakkelijker met twee. Er kan iemand bij de ene blijven terwijl je de andere wast, bijvoorbeeld, wat een luxe (lacht). Altijd alles alleen doen, is best zwaar. Ik probeer wel anderen op te zoeken, maar het is niet altijd gemakkelijk om iets af te spreken. Ik trek er wel altijd met de kinderen op uit. Ik heb een abonnement op de Zoo en ik neem hen vaak mee naar de speeltuin in de straat. Als ik elk weekend altijd alles helemaal alleen zou doen, zou ik te geïsoleerd geraken.”
Alles voor de kinderen
Bart: “Sinds ik single ben, heb ik een veel sterkere band met mijn kinderen. Ik probeerde er voorheen natuurlijk ook voor hen te zijn, maar dan deed ik toch vooral de leuke dingen mee. Doordat ik nu ook die zorg helemaal op me moet nemen, ken ik ze veel beter en dat is fijn.
Ik ken heel wat single papa’s die hun kinderen maar om de twee weken een weekend zien. Dat zou ik verschrikkelijk vinden.
Bram: “Oh ja, helemaal mee eens. Ik vind het, ondanks de hectiek en dat het soms verdomd zwaar kan zijn, zo leuk dat ik mijn kinderen redelijk veel bij me heb. Ik ken heel wat single papa’s die hun kinderen maar om de twee weken een weekend zien. Dat zou ik verschrikkelijk vinden. Ik zie mijn kinderen groot worden, ik zie ze evolueren en ik heb er veel invloed op. Dat zou ik voor geen geld willen missen.”
Ik wil er vooral voor mijn kinderen zijn nu. De rest komt later wel.
Bart: “Ik heb nu mijn zaak en mijn kinderen en dat is voorlopig alles wat ik nodig heb. Misschien komt daar ooit weer een een partner bij, maar dat is nu zeker nog niet aan de orde. Ik wil dit eerst helemaal goed krijgen. Hoe moeilijk het soms ook is. Ik ben niet graag alleen en het zou vaak gemakkelijker zijn om iemand te hebben waarmee ik dit kan delen. Maar ik wil op dit moment niet voor die gemakkelijke oplossing kiezen, hoe verleidelijk het soms ook is. Ik wil nu echt door deze zure appel heen. Ik ben er voor mijn kinderen nu. De rest komt later wel.”
Hoe doen deze ouders het:
- 30 mannen over papa worden
- Co-ouderschap: getuigenissen van gescheiden mama’s, papa’s én plusouders
- Mijn verhaal: Sofie is een bewust alleenstaande mama
Volg ons op Facebook, Instagram, Pinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief (onderaan de homepage) om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes!