Gedichtendag: de mooiste gedichten over mama (en papa) zijn
Wat je bijna niet in woorden kunt vatten, dat zeg je met poëzie. Het ouderschap is ongetwijfeld een van die dingen. Speciaal voor Gedichtendag – en voor alle mama’s en papa’s natuurlijk – een selectie van mooie gedichten over wat het betekent om mama en/of papa te zijn.
5x de mooiste gedichten over mama zijn
Een kind krijgen, en opvoeden, daar komen heel wat emoties bij kijken. Emoties die je soms maar moeilijk onder woorden kunt brengen. Maar met poëzie kan dat wel. Daarom, speciaal voor Gedichtendag, een selectie gedichten over mama (en papa) zijn. Ze zetten een aantal mooie, ontroerende én onverwachte aspecten van het ouderschap in de verf.
1. Een gedicht over mama worden, zwanger zijn en verwachten
voor mijn kind
niet meer dan een welving
een zacht aanhoudend golfje
ik durf het amper uit te spreken
dat je daar nu, dat wij samen ons
daar ben je wit op zwart
een echo, alsof iets weerklinkt
dat er altijd al was
bol als het zeil van een schip
we zitten op koers maar
voor één lichaam zijn wij te veel
ik wankel
mijn zwaartepunt zwelt aan
ik ben de bocht waarin jij je wringt
straks kan ik niet meer om je heen
zwanger ben ik banger
de angst holt mij vanbinnen uit
er klinken echo’s van voorvaderen
die ik nooit heb gekend
nog snel maak ik de wereld voor je klaar
jij die mij vanbinnen kent
word waar
Van Maud Vanhauwaert. Meer over Maud: lees het hier!
2. Een gedicht over de menigte die moeder is
Een menigte
Verbaasd merkte de moeder
dat zij een menigte werd.
Binnen enkele dagen was het
gebeurd, bleek zij uiteengevallen
in een waaier van vrouwen.
De weerloos-blije liep daar
van haar geheugen te genieten;
de verslagene, die snel op weg
wilde naar welke dood dan ook;
de trieste die er niets van begreep,
die alleen zachte vlindervleugels
tegen de wangen van het kind
zag slaan, onophoudelijk.
Rond het groepje stormde de furie,
pamfletten en woedende brieven in de handen.
Achteraan ging de wanhoopsmoeder die al maanden
de kapper niet had gezien.
Hoe hen te hoeden, te zorgen dat elk
de voeten in dezelfde richting sleept?
Ons is iets overkomen, kan ze zeggen,
wij zijn de menigte die moeder heet.
En zij die in de verte aan het water
staat, en wenkt, is een van ons.
Van Anna Enquist uit ‘Moeder, een bloemlezing‘, door Gerda Dendooven
3. Een gedicht over het moeten lossen
Moeder
Maar wat wil dat zeggen? Dat er
een kind is ja, maar kan ze het
redden? Ze kan
Het ter wereld brengen aan arm
of been uit een beerput trekken, schoonspoelen
naarstig weer op de zolen zetten. Ze kan
het een bos in sturen of zoeken
tussen de struiken, roepen. Ze
voedt het, moet het ontwennen
aan tepeltroost, een bord toeschuiven, lepel
een mes. En als het
zich snijdt wie stelpt dan het bloeden?
Door Hester Knibbe – uit ‘As, vuur‘
4. Een gedicht over vader zijn
Dochter
Langzaam begin ik te begrijpen
dat we alle drie tegelijk geboren worden.
Je vader is niet snel met zulke dingen,
zingen kan hij ook niet goed.
Gelukkig heb je nog een moeder.
Verder tast ik over alles in het duister
en bewaar mijn schaarse goede raad
voor de dag waarop je me verstaat.
Ten eerste, luister niet naar mij.
Ten tweede, lach alleen op foto’s
als het echt niet anders kan.
Ten slotte: doe de dingen
waar je goed in bent en tel bij
elke schouderklop je vleugels na.
Door Ingmar Heytze uit ‘De man die ophield te bestaan‘
5. Een gedicht over vader en moederliefde (en dat het genoeg is)
Dit is een brief
Dit is een brief aan vaders en moeders.
Ik ben het kind.
Hou me vast en kijk naar me.
Til me op, zet me neer, laat me gaan.
Het kan mij niet schelen hoe u uw geld verdient
en of u succesvol bent.
Geld daar kun je snoep van kopen,
maar ik hoef geen dure koeken bij de chocolademelk.
Alleen maar een dropje op mijn knie als ik gevallen ben.
Alleen maar op schoot.
En als ik op schoot zit, moet u niet altijd tv kijken.
En als u mij een verhaaltje vertelt,
ga dan op de rand van mijn bed zitten.
En zeg dat ik mijn ogen dicht mag doen.
En vraag me hoe het was vandaag want dat begrijp ik best.
En ik zal zeggen dat het fijn was vandaag.
En blijf dan na dat verhaaltje nog even zitten.
En kijk dan naar me.
Door Tjitske Jansen uit ‘Het moest maar eens gaan sneeuwen’
Ook leuk:
Volg ons op Facebook, Instagram, Pinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief (onderaan de homepage) om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes!