Hoe ouderschap eruit zag voor het internet

Ben je een kind van de jaren ‘80 of ’90, dan weet je vast dat de wereld er toen helemaal anders uitzag. Ook als het gaat over kinderen grootbrengen. Onze ouders konden namelijk niet zomaar iets op het internet opzoeken. Hoe het ouderschap eruit zag voor het internet? Ontdek het hier!

Ouderschap in de jaren ‘80 of ’90

Boeken over ouderschap

Vandaag de dag verschijnen er gigantisch veel boeken over hoe je het ouderschap best aanpakt, maar je vindt ook letterlijk alle info online. Wil je kindje niet op het potje? Google! Heeft je baby rode vlekjes? Google! Het internet biedt een onmiddellijk antwoord op al die dringende ouderschapsvragen. In het pre-internettijdperk had iedereen de bijbel ‘Oei, ik groei‘ in zijn boekenkast staan en werd alles al snel gecatalogeerd als een sprongetje. Als kersverse mama kreeg je ook Brieven aan jonge ouders toegestuurd. Dit tijdschrift van de Gezinsbond was de autoriteit voor informatie over de ontwikkeling van je baby. Had je toch nog vragen, dan waren er je ouders of de verpleegster van Kind en Gezin.

Geen handige filmpjes

Hoe moest je de autostoel weer veilig in je auto plaatsen? Die rekbare doek knopen, ik ben vergeten hoe het ging. Even YouTube checken! Er is vast wel iemand die er een handig filmpje over maakte. Dat was wel even anders in het pre-internet tijdperk! Toen moest je voor die dingen terugvallen op de kennis van anderen of een lange en ingewikkelde gebruiksaanwijzing. Vermoeiend, zeg!

Voor het internet: shoppen met de kinderen

Ik heb geen tijd nu, ik bestel het snel even online! Voor het online shoppen ingeburgerd raakte moest je voor alles naar een fysieke winkel. Op zich niet zo’n probleem, ware het niet dat je die kleine rakkers steeds mee moest nemen. Wilde je ongestoord gaan shoppen, dan moest je op zoek naar een babysit of heel lief vragen of de kindjes even bij oma en opa mochten blijven.

Een babysit zoeken

Nee, er waren toen nog geen handige apps waarmee je in slechts enkele klikken last-minute een babysit vindt als je een avondje op stap wilt. Waar je dan wel een babysit vond? In de supermarkt bijvoorbeeld. Aan de ingang hing vaak een groot prikbord waar iedereen een zoekertje of boodschap kon hangen. Je kon je vraag hier achterlaten in de hoop dat iemand je contacteerde. Gelukkig was er ook de Bond, waar meisjes zich konden aanmelden die met babysitten een centje wilden bijverdienen. Een database met potentiële matches, de voorloper van de huidige apps!

Op kamp

Als je kinderen wat ouder waren en ze trokken met de klas of een jeugdorganisatie op kamp, dan waren de avonturen niet te volgen in een besloten Facebookgroep. Geen nieuws was goed nieuws. Je zette je kind af bij de bus en kwam het een week later weer ophalen op het afgesproken uur. In het beste geval was er een avond waarop er een keer naar huis gebeld mocht worden. Niet te lang, want zo’n gesprek naar het buitenland was superduur!

Ook leuk:

• 10 weetjes over mama zijn die niemand je vertelt
• Zes ouderschapstechnieken die de millennia overleefden
• Opvoeding: dit vonden onze ouders vroeger normaal, maar zouden wij nooit doen

Volg ons op Facebook, Instagram, Pinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief (onderaan de homepage) om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes!