Eerste hulp bij mama-twijfels: hoe zet ik me over mijn tweede kinderwens heen?

Deze maand beantwoordt Romina de vraag van lezeres Ellen:

Hoe zet ik me over mijn incomplete kinderwens heen?

Ellen: “Ik ben bewust alleenstaande mama van een 1-jarige dochter. Wij hebben een prima opvangnetwerk zodat ik fulltime kan werken. Ik voel dat mijn kinderwens nog niet compleet is, maar mijn netwerk heeft al laten weten dat ze me daar niet in kunnen steunen en zonder hen weet ik dat ik het niet red. Hoe zet ik me over mijn incomplete kinderwens heen?”

Romina: “Zorg eerst en vooral dat je echt alle opties goed hebt overlopen, want dit is te groots om dat niet te doen. En dan, wanneer je de knoop echt doorhakt, neem er dan je tijd voor en laat jezelf toe om erover te rouwen.”

Het gaat over het verlies van een toekomst die je voor ogen had,

Beste Ellen

Wow. Wat een moeilijke situatie waar je in zit. En ik begrijp heel goed hoe zwaar dit weegt. Een goed netwerk waarbij je terecht kan is superbelangrijk als ouder, en al helemaal als alleenstaande ouder. En genoeg financiële middelen en zekerheid hebben is dat ook. Dus ik begrijp heel goed dat die twee voorwaarden cruciaal zijn voor jou.

Maar … het eerste wat ik denk is: heb je echt alle, álle opties heel goed uitgespit? Want dat is mijn eerste advies: leg je er niet té snel bij neer. Het is echt heel belangrijk dat je echt alle mogelijkheden heel goed nagaat voordat je een besluit neemt. Want daarvoor is dit iets te groots. En ik wil je zeker niet onderschatten wanneer ik dat zeg. Misschien onderzocht je echt alle mogelijkheden en staat je besluit terecht helemaal vast. Daarvoor ken ik je verhaal niet genoeg. Maar ik wil wel benadrukken dat het voor een beslissing als deze absoluut noodzakelijk is. Dit gaat over zoiets existentieels dat het echt heel belangrijk is om echt alle mogelijkheden heel grondig te onderzoeken. Misschien zijn er nog mogelijkheden op je werk? Misschien is er iemand die je op financieel vlak raad kan geven? Misschien bestaan er instanties waar je als alleenstaande ouder bij terechtkunt voor hulp en ondersteuning, … ? En soms kan je toch nog meer dan je denkt, weet je.

En als je er dan echt op uitkomt dat een tweede kindje krijgen voor jou echt niet mogelijk is, dan moet je inderdaad een knoop doorhakken en leren leven met je beslissing. Maar dat lukt je niet zomaar. Het is dan geen kwestie van ‘je erover zetten’, wel een kwestie van kunnen rouwen. En daarmee wil ik je niet op je woorden nemen, natuurlijk. Ik begrijp helemaal wat je ermee bedoelt. En het lijkt een nuance, maar dat is het niet. Op die manier wil ik maar heel erg benadrukken dat dit een hele zware beslissing is waar je best verdrietig om mag zijn.Neem er je tijd voor en laat jezelf toe om erover te rouwen. Maak het groot genoeg voor jezelf.

Het gaat over het verlies van een toekomst die je voor ogen had, over afscheid nemen van leven met twee kindjes en afscheid nemen van een kindje dat je al in gedachten had. En daar mag je best verdriet over hebben. Ga er maar helemaal doorheen, want alleen zo kan je het verdriet verwerken. En ik wil ook niet te dramatisch doen, maar je verdriet toelaten, daarmee win je echt 5 stappen in het proces waar je voor staat. We verwachten vaak dat wanneer we een een beslissing nemen, de emoties ook maar meteen moeten gaan liggen. Maar dat is niet zo, dan starten de emoties pas.

Hoe je dat proces van rouw en afscheid nemen aangaat, is voor iedereen heel verschillend. Dat kan ik niet voor jou uittekenen of voorspellen, maar ik kan je wel helpen met dingen die je tegen jezelf kunt zeggen, tijdens het proces:

• Ik mag verdrietig zijn.
• Ik mag boos zijn. Ook op mijn netwerk, ook al begrijp ik zeker hun standpunt.
• Ik mag bang zijn dat ik me zo slecht ga blijven voelen. (Wat niet zo zal zijn.)
• Ik mag die dingen echt allemaal voelen, dat is oké.
• Ik mag dit delen met anderen.
• Ik mag emotionele en misschien zelfs professionele steun krijgen.
• Ik mag mijn verlies op mijn manier verwerken. Met een afscheidsbrief, een ritueel, of helemaal niets.

En dan, wanneer je door die eerste rauwe emoties heen bent, zullen druppelsgewijs de positieve emoties komen. En ook die mag je volop voelen. Je mag (en zult) nadien opnieuw genieten. En wie weet, misschien zie je zelfs op een dag de voordelen van een enig kindje in.

Ik wens het je alleszins heel erg toe!

Liefs,
Romina

Romina Rys, oprichtster van Therapiepraktijk ICI, studeerde af als erkend klinisch psychologe en volgde later de therapieopleiding ‘Postgraduaat Cliëntgerichte Psychotherapie’, beide aan de KU Leuven. De komst van haar twee zoontjes in 2017 en 2018 veroorzaakte een ‘nieuwe storm’ op persoonlijk en professioneel vlak. Ze realiseerde haar grote droom en startte met Mamaplan, een reeks workshops rond zelfzorg voor moeders.

Zit jij ook met een vraag of twijfel rond het mama-zijn?

Dan is dit jouw kans. Bezorg ons je vraag hieronder en dan leggen wij ze aan onze expert voor.

Met dank aan Romina Rys. Meer info over haar mamaplan? Kijk op  www.therapiepraktijk-ici.com en volg Romina op Instagram: mamaplan.ici

ZEKER OOK LEZEN:

• Nieuw: deze Libelle Mama-experts beantwoorden al je vragen
• Eerste hulp bij Mama-twijfels: Ik ben helemaal op, hoe geraak ik hier weer uit?
• Eerste hulp bij Mama-twijfels: ‘Ik wil geen tweede kindje, maar voel me er schuldig over’