De mola-zwangerschap: wat is het en hoe herken je het?

Door Inge Moermans

07 apr 2023

Een mola-zwangerschap (ook wel druiventroszwangerschap genoemd) is een zeldzame aandoening die ontstaat door een fout tijdens de bevruchting. Wat is het, hoe herken je het en welke gevolgen heeft het?

Wat is een mola-zwangerschap?

Uit een bevruchte eicel ontstaat normaal gezien een embryo (het toekomstige kind) en een placenta (de moederkoek). Bij een mola-zwangerschap gebeurt dat niet. Tijdens of vlak na de bevruchting gaat er iets mis en ontwikkelt enkel de placenta zich. Er ontstaat dus geen embryo.

In plaats daarvan ontstaat een groeiende massa weefsel in de baarmoeder die bestaat uit vochtblaasjes, de zogenaamde ‘mola-blaasjes’. In deze situatie spreken we van een complete mola.

In sommige gevallen (een zogenaamde incomplete of gedeeltelijke mola-zwangerschap) ontstaat er wél embryoweefsel, maar dat is doorgaans niet levensvatbaar.

Wat is de oorzaak?

Bij een mola-zwangerschap gaat er tijdens de bevruchting iets mis met de genetische informatie (de chromosomen) in de bevruchte eicel. Normaal gezien bevat een bevruchte eicel 23 chromosomen van de vader en 23 chromosomen van de moeder. Bij een mola-zwangerschap kloppen deze aantallen niet. De oorzaak daarvan is nog niet helemaal duidelijk.

Er lijkt een verband te bestaan met de leeftijd (vrouwen jonger dan 15 of ouder dan 40 lopen een hoger risico), en ook vrouwen uit Zuidoost-Azië hebben meer kans op een mola-zwangerschap. Mogelijk spelen erfelijke factoren ook een rol.

In tegenstelling tot een ‘gewone’ miskraam komt een mola-zwangerschap heel zelden voor: zo’n 1 op de 2000 zwangerschappen is een mola-zwangerschap.

De klachten?

De almaar groeiende placenta blijft het zwangerschapshormoon hCG produceren. En dat veroorzaakt een aantal klachten:

De vrouw voelt zich gewoon zwanger en heeft alle bekende zwangerschapsklachten.
Maar de placenta groeit sneller dan normaal en ook de hCG-waarden zijn hoger dan bij een normale zwangerschap. Je buik groeit daardoor sneller.
Naarmate de zwangerschap vordert, neemt de kans op vaginaal bloedverlies toe.
Ook veel braken kan een symptoom zijn van een mola-zwangerschap.

Maar het belangrijkste gezondheidsrisico ontstaat als de cellen uit de moederkoek zich naar andere organen verspreiden en daar verder groeien.

Hoe ontdek je een mola-zwangerschap?

Bloedverlies of het niet horen van een hartje kan een aanleiding zijn, maar een mola-zwangerschap kan ook per toeval ontdekt worden tijdens een echo-onderzoek. In plaats van een vruchtzakje met een embryo en een kloppend hartje zijn er veel kleine blaasjes die de baarmoederholte opvullen.

Als de echo laat zien dat er sprake is van een mola-zwangerschap, maakt men een longfoto om na te gaan of de mola-blaasjes zich verspreid hebben naar de longen. Daarnaast gaat de arts na hoeveel zwangerschapshormoon (hCG) in het bloed aanwezig is. Hoe hoger het hCG-gehalte, hoe meer placentaweefsel er aanwezig zal zijn en hoe actiever de mola ook is.

Welke behandelingen zijn er?

CURETTAGE

Een mola-zwangerschap eindigt altijd in een miskraam. De gynaecoloog doet dit door middel van curettage. Onder verdoving zuigt de arts het mola-weefsel met een dun buisje uit de baarmoederholte. Na de behandeling kan er nog een paar weken sprake zijn van een bloederige of bruinige afscheiding.

Bij een curettage probeert men altijd zoveel mogelijk mola-blaasjes te verwijderen, maar er blijven altijd blaasjes achter. Normaal ruimt het lichaam die resten uit zichzelf op. Om te controleren of de achtergebleven blaasjes goed verdwijnen, is een regelmatig bloedonderzoek noodzakelijk. Als blijkt dat er nog te veel hCG-hormoon aanwezig is, is verdere behandeling nodig.

CHEMOTHERAPIE

De mola kan zich via het bloed naar de longen uitbreiden of, in erg uitzonderlijke gevallen, naar andere organen. In deze situaties spreekt men van een persisterende trofoblast (aanwezig blijvend mola-weefsel). Zo’n persisterende trofoblast kan een kwaadaardige aandoening veroorzaken. Daarom is chemotherapie noodzakelijk. De kans op volledige genezing is heel groot.

BAARMOEDERVERWIJDERING

Als er geen kinderwens meer is, kan in plaats van chemotherapie ook een baarmoederverwijdering overwogen worden.

Een nieuwe zwangerschap?

Na een mola-zwangerschap stel je een nieuwe zwangerschap liever nog even uit, omdat het achtergebleven mola-weefsel opnieuw actief kan worden. Je gynaecoloog zal je de pil adviseren. Een spiraaltje wordt afgeraden door het risico op bloedingen. Als het hCG-hormoon gedurende zes maanden volledig uit het bloed verdwenen is, kun je ervan uitgaan dat de mola-zwangerschap verdwenen is. En heb je groen licht voor een nieuwe zwangerschap.

Na een mola-zwangerschap is er geen verhoogde kans op onvruchtbaarheid, gezondheidsproblemen of complicaties tijdens een volgende zwangerschap. Wel is er een licht verhoogde kans (1 procent) op een tweede mola-zwangerschap. Daarom is het een goed idee om bij een volgende zwangerschap al vrij vroeg een echo-onderzoek te laten doen om te na te gaan of alles normaal verloopt.

Bronnen: uzleuven.be & gezondheid.be

Zeker ook lezen:

Volg ons op Facebook, Instagram, Pinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief (onderaan de homepage) om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes!