Thuisbevalling: drie mama’s openhartig over hun ervaring

Door Leila Kandil

22 nov 2019

Elke bevalling is anders en elke vrouw doet of wil het anders. Deze mama’s bevielen in alle intimiteit van hun eigen huis. Ze delen graag hun verhaal over hun thuisbevalling.

Laurence, Aje en Manon vertellen openhartig over hun thuisbevalling

Laurence beviel op 18 oktober in haar woonkamer van haar zoontje Charlie

Laurence: “Ik wilde bij mijn eerste kindje eigenlijk ook al een thuisbevalling. Maar mijn vroedvrouw raadde me dat toen af. Zij stelde voor om voor de eerste keer in de veilige omgeving van een ziekenhuis te bevallen. Ik had toen een polyklinische bevalling. Dat wil zeggen dat je zo lang mogelijk thuisblijft om je weeën op te vangen en enkel naar het ziekenhuis gaat voor de eigenlijke bevalling. Meteen daarna ging ik weer naar huis. Die bevalling verliep helemaal prima. Het enige wat echt verschrikkelijk was, was de rit naar het ziekenhuis. Toen ik in verwachting was van mijn tweede kindje, heb ik meteen de vraag gesteld om het deze keer wel gewoon thuis te doen.”

“Ik associeer een ziekenhuis met ziekte en medische handelingen. En als je niet ziek bent of je hebt geen medische behandeling nodig, dan vind ik het echt een gekke plek om een nieuw leven te laten beginnen. En ik was ook niet gewonnen voor het idee om de controle helemaal af te geven. Want dat is wel wat er in een ziekenhuis gebeurt. Je bent vanaf dan in hun handen, zij nemen het over. Dat wilde ik niet. Niet tijdens de bevalling, maar ook niet daarna. Het idee dat ze me zouden komen wakker maken omdat het tijd is om de baby een badje te geven, dat was niet hoe ik het wilde. Ik wilde de bevalling en ook de kraamtijd helemaal op mijn ritme beleven en in mijn eigen intieme omgeving.”

“Ik beviel in een bevallingsbad in mijn eigen living, met mijn vriend dicht bij me.”

“En zo was het ook. Ik beviel in een bevallingsbad in mijn eigen living met mijn vriend dicht bij me. Mijn vroedvrouwen waren heel nabij, maar toch had ik het gevoel dat mijn vriend en ik met twee waren. Hij droeg de hele tijd warm water aan naar mijn bad. (lacht) Misschien stom, maar tegelijk ook weer niet. Het zorgde ervoor dat hij echt nodig was en dat hij zich nuttig voelde. Voor hem een heel andere ervaring dan er hulpeloos bij zitten. De muziek die me rustig maakte stond op, de juiste lichten waren aan, ik kon alles helemaal zelf orkestreren hoe ik het wilde en dat was voor mij de perfecte thuisbevalling.”

“Ik heb op voorhand wel niet tegen mijn mama gezegd dat ik thuis zou bevallen. Zij zou zich daar te ongerust over gemaakt hebben. En dat was een juiste inschatting, ze was achteraf effectief heel blij dat ze het niet op voorhand wist. Ik vertelde het wel, echt als een geheim aan enkele vrienden. En de meesten waren er vooral erg verbaasd over. Ze wisten vaak niet eens dat dat kon. Achteraf kreeg ik heel vaak de vraag: ‘was je dan niet bang?’ Of mensen zeiden ‘Wauw, amai, wat moedig van je!’. Maar zo voelde het voor mij helemaal niet. Ik vind het gewoon heel logisch om het op die manier te doen.”

“De meeste vrouwen die ik ken, vliegen er na twee dagen herstel in het ziekenhuis al weer in. Dat zou toch anders moeten kunnen”

“Ik denk dat ons hele idee over bevallingen en kraamtijd aan een mentaliteitswijziging toe is. Als er geen zorgwekkende dingen aan de hand zijn, kan een bevalling toch perfect thuis? Ik ben wel heel blij met hoe het bij mij gelopen is, en dat mijn eerste bevalling wel nog in een ziekenhuis plaatsvond. Die ervaring gaf me voldoende vertrouwen om mijn tweede kindje thuis op de wereld te brengen. En dat vertrouwen is wel echt nodig. Je moet er zelf helemaal achter staan.”

“Maar het gaat voor mij niet alleen over die bevalling, ook onze kraamtijd zou anders moeten. Eigenlijk zouden vrouwen toch zeker de eerste twee weken aan hun kraambed gekluisterd moeten kunnen zijn. Zo was het hier vroeger ook, toen vrouwen nog twee weken in het ziekenhuis verbleven. Toen kreeg een vrouw tenminste twee weken de tijd zonder te hoeven wassen of koken, er werd voor haar gezorgd zodat zij alle ruimte had om de borstvoeding goed op gang te laten komen, om de band met haar baby op te bouwen en fysiek en mentaal te herstellen van die gigantische verandering. De meeste vrouwen die ik ken, vliegen er na twee dagen herstel in een ziekenhuis meteen weer in.”

Aje beviel op 30 september thuis van Zola, haar eerste kindje

Aje: “Mijn man en ik vonden het heel belangrijk dat de bevalling zo natuurlijk mogelijk zou verlopen, en dat ik zoveel mogelijk zou terugvallen op wat mijn eigen lichaam kan. We hebben heel lang moeten proberen om in verwachting te geraken en hebben daarbij heel erg gevochten met het idee in hoeverre we de natuur daar een handje in zouden helpen. Door die struggle zijn we allebei gaan beseffen dat we het erg belangrijk vinden om zo dicht mogelijk bij de natuur en ons eigen lichaam te blijven.”

“We zouden nooit onnodige risico’s nemen, en bovendien was het ziekenhuis superdichtbij.”

“Veel mensen in mijn omgeving waren bang in mijn plaats, maar ik ben nooit bang geweest. We waren ook zo goed voorbereid. We maakten samen met de vroedvrouwen een plan op en daarin stonden wel wat voorwaarden. Er werd heel nauwkeurig in beschreven in welke situaties we naar het ziekenhuis zouden gaan. We zouden nooit onnodige risico’s nemen, en bovendien was het ziekenhuis superdichtbij. Met de juiste omkadering zouden we het echt aan iedereen aanraden. Wij hebben ons altijd heel veilig gevoeld.”

“Mijn bevalling was op zich best zwaar, maar toch was ze voor mij perfect. Omdat het me weer heel veel vertrouwen gaf in mijn eigen lichaam.”

“Mijn bevalling was op zich best pittig en zwaar; ze duurde 15 uur, maar toch was ze voor mij perfect. Omdat het me weer heel veel vertrouwen gaf in mijn eigen lichaam. Natuurlijk dacht ik op bepaalde momenten: dit kan ik nooit. Maar wanneer je dan de rust en overtuiging van je vroedvrouwen voelt, en hun geloof in wat je lichaam allemaal kan wanneer je er zelf misschien niet meer in gelooft… dat gevoel is niet te omschrijven. Ik denk dat we sowieso soms nog te weinig geloven in ons eigen kunnen. Met de juiste omkadering en een goed bevallingsplan kan een natuurlijke bevalling zoveel betekenen. Ik ben oprecht blij dat ik voor mijn thuisbevalling alle tijd kreeg die ik nodig had. Tijd die me in een ziekenhuis misschien niet gegund zou zijn geweest.”

Manon beviel op 15 oktober in haar slaapkamer van haar zoontje Athos

Manon: “Ik ben vanuit Frankrijk in Antwerpen komen wonen en mijn Nederlands is niet perfect. Dat maakte dat ik was bang voor het contact in een ziekenhuis. Je weet niet op voorhand wie je bevalling zal begeleiden en het is een beetje een komen en gaan van verschillende mensen. Dat zag ik niet zitten. Ik wilde liever contact met één persoon. Mijn eerste bevalling was al polyklinisch (een bevalling met een heel kort ziekenhuisbezoek, enkel voor de eigenlijke bevalling, nvdr.) en dat was zo’n positieve ervaring dat ik er voor deze tweede bevalling verder in wilde gaan. Mijn man en ik besloten samen om deze keer thuis te bevallen.”

“De andere kinderen zijn ons nog een goedenacht komen wensen. we hebben hen de volgende ochtend kunnen wakker maken met het nieuws dat de baby er was.”

“Mijn thuisbevalling was echt een heel mooi en intens moment. En ik beleefde alles zo bewust. Veel meer dan bij mijn eerste bevalling. Voor mij was dit helemaal hoe het moest zijn. Ik was thuis, in mijn vertrouwde omgeving en ik kende de twee vroedvrouwen die me begeleidden intussen heel goed. En bij eender welke twijfel wist ik dat we meteen naar het ziekenhuis zouden vertrekken. Ik had er echt alle vertrouwen in. Athos is midden in de nacht in ons bed geboren. Mijn weeën startten ’s avonds, net voor het slapengaan. De andere kinderen zijn ons toen nog een goedenacht komen wensen en we hebben hen de volgende ochtend kunnen wakker maken met het nieuws dat de baby er was. Dat was echt een ongelooflijk moment.”

Zelfstandige vroedvrouwen Kristel en Lieve vertellen je alles over een thuisbevalling.

Meer over thuisbevallingen

Volg ons op Facebook, Instagram, Pinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief (onderaan de homepage) om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes!