Co-sleeping: deze lezeressen delen hun bed of kamer met hun kinderen

Co-sleeping betekent samen met je baby of kinderen op één kamer of in één bed slapen. Tot de leeftijd van 1 jaar raadt Kind en Gezin het aan en in heel wat niet-westerse landen is het de normaalste zaak ter wereld. Ook bij ons slapen steeds meer ouders met hun baby, maar ook met oudere kinderen in één kamer. Wij vroegen naar hun ervaringen.

Deze lezeressen slapen samen met hun kinderen

Evy slaapt al sinds de geboorte van hun oudste zoon met haar twee kindjes van 4,5 en 1 jaar samen op de kamer. “Co-sleeping was voor ons een echte lifesaver! Niets zo fijn als allemaal samen.”

Ine liet haar tweeling tijdens hun eerste drie levensjaren mee in het bed van haar en haar partner slapen. “En sinds eind juli slapen we alweer bijna 7 maanden samen met ons dochtertje.”

Iene slaapt al 10 jaar bij haar kids. “Er staan drie bedden naast elkaar. Louis (8 jaar) heeft autisme en angststoornissen; hij wordt ’s nachts heel dikwijls wakker omdat hij lichamelijk contact nodig heeft. Zijn zus Mia is 10 jaar en die geniet er gewoon zalig van om bij ons te liggen. En ja, mijn man snurkt, dus zo erg vind ik co-sleeping niet.”

Hélène legde haar dochtertje Klaasje van dag één thuis in een co-sleeper te slapen. “Dat vond ik heel handig als je elke twee uur borstvoeding geeft. Zo kon ik slapen en bij elk kikje even mijn hand op haar leggen, zodat ze rustig werd en me voelde. Toen ze een à twee maanden oud was, sliep ze gewoon bij ons in bed (zo kon ik liggend borstvoeding geven). Na een jaar merkten we dat co-sleeping niet zo goed meer werkte. Door elke beweging werden we wakker van elkaar. Ze deed haar dutjes ’s middags al in een apart bedje in onze kamer.

Op dat moment zijn we dat ’s nachts ook beginnen doen. Het was een grote verbetering voor ons allemaal! Minder wakker worden van een voet in je borst, schopjes, een slag in je gezicht… Wel hoor ik alles en is ze nog op onze kamer. Nu wordt ze bijna twee en is er opnieuw een baby op komst. Na lang twijfelen, hebben we beslist dat baby twee in de co-sleeper gaat en de oudste bij ons op de kamer blijft. We zien wel: alles op het gemak. Meer dan de helft van de wereld doet aan co-sleeping, denk ik dan.”

Sofie en haar man slapen al sinds de geboorte van hun zoon Wolf op één kamer. Wolf is nu bijna drie jaar. “Hij had wel altijd zijn eigen wiegje en daarna zijn bedje bij ons op de kamer, maar heeft er maar zelden in gelegen. Ik gaf en geef nog steeds borstvoeding en het was behalve gezellig vooral makkelijk voor alle partijen. Na een moeilijke, vroegtijdige bevalling hadden Wolf en ik veel behoefte aan elkaars nabijheid. Toen Wolf nog een piepkleine baby was, gingen we altijd gelijktijdig naar boven om te slapen.

Enkele maanden later, legde ik hem eerst in zijn eigen bedje. Bij de eerste nachtvoeding belandde hij weer bij ons in bed om er te blijven. Na anderhalf jaar merkten we dat wij hem weleens in zijn slaap leken te storen als we op de kamer kwamen. Toen hebben we beslist zijn eigen kamertje in te richten. Dat ging en gaat probleemloos: ik breng hem daar naar bed en als hij dan ’s nachts weer wakker wordt voor mama en de borst, belandt hij zo weer bij ons. Soms is dat al om 1 uur en heel af en toe pas om 5 à 6 uur in de ochtend.

De eerste maand dat hij op zijn eigen kamer sliep, sliep hij ineens door! Dat was heel raar, en wij misten hem bij ons op de kamer en in bed. We sliepen bovendien zelf heel onrustig. Maar het échte doorslapen was van korte duur en we zijn daar zelf ook niet op gefocust. We proberen de behoeften van onze zoon zoveel mogelijk te volgen. En we vonden het altijd al ‘onnatuurlijk’ aanvoelen om zo’n piepklein baby’tje helemaal alleen te leggen. Verder hebben we hem nooit laten huilen en ik geef zeer overtuigd nog steeds borstvoeding, op vraag. Ik kan me voorstellen dat een heleboel mensen daar een mening over hebben, maar ik heb er nog nooit naar gevraagd.”

Evelien slaapt al twee jaar en vier maanden met haar kindje in één kamer. “En intussen ben ik zwanger van een tweede kleine spruit die ook bij ons zal slapen. Wij hebben een co-sleeper aan ons bed vasthangen waar ons zoontje normaal in zou slapen, maar hij slaapt in het midden. Dus: de co-sleeper zal voor de baby zijn. Ik hoop mijn vriend ervan te kunnen overtuigen om een eenpersoonsbed aan ons bed vast te hangen zodat we allemaal meer ruimte hebben. Deze vorm van slapen heeft zich bij ons ontwikkeld omdat ik nog borstvoeding geef aan ons zoontje, en ik dan niet steeds naar zijn kamer hoef te gaan als hij wil drinken. Zo halen we allemaal het maximum uit onze slaap.”

Pascale is de mama van Cyriel (10 maanden) en ze koos er van in het begin voor om haar zoontje in een co-sleeper bij haar op de kamer te nemen. “Vanaf het moment dat hij zich kon rechttrekken, zijn we overgeschakeld naar co-rooming, waarbij het aparte bedje nog altijd tegen mijn zijde van het bed staat. Er zijn voor- en nadelen aan deze regeling, maar de voordelen wegen zeker en vast op tegen die paar nadelen.”

Aurélie is de superfiere mama van een zoon (6,5 jaar) en een dochter (10 maanden). “Onze zoon hebben we na drie weken in zijn eigen kamer gelegd hoewel ik borstvoeding gaf. Hij kon makkelijk alleen slapen tot hij één jaar oud was. Daarna begon hij het moeilijk te hebben, dus bleven we naast hem in bed liggen en daarna lieten we hem bij ons in bed slapen.

Er was een groot verschil: eens hij bij ons in bed lag, viel hij supersnel in slaap. Het probleem is nu dat hij 6,5 jaar is en nog zo vaak mogelijk bij ons in bed wil slapen of wil dat wij bij hem blijven tot hij slaapt.

Onze dochter heeft sinds haar geboorte bij ons op de kamer geslapen in een aanschuifbedje. Ook zij heeft tot haar zes maanden borstvoeding gehad, wat het wel degelijk makkelijker maakte. Wordt ze huilend wakker, dan leggen we haar tussen ons in (als de zoon er niet bij is, natuurlijk). Ze slaapt supergoed wanneer ze tussen ons ligt. Ik vind het geweldig en ik zal het missen wanneer onze zoon het niet meer zal willen doen. Dus stiekem profiteer ik er zoveel mogelijk van.”

Ook Nele deelt nog altijd haar kamer met haar kindje van 1,5 jaar. “Ons kindje is ondertussen 16 maanden oud en slaapt nog steeds bij ons op de kamer en af en toe tussen ons in. Dat was oorspronkelijk niet de bedoeling, maar gaandeweg is het zo gegroeid. Het lijkt wel alsof we zelf moeite hebben met afstand nemen en haar liever bij ons laten slapen, in haar bedje naast ons bed. Af en toe, als ze ziek is of als ze het lastig heeft, nemen we haar tussen ons in bed. Zij slaapt dan meestal wel lekker door (nadat ze haar draai gevonden heeft, met veel slagen en stoten), maar wij slapen minder gerust. We zijn dan toch wel wat bang om op haar te gaan liggen.”

Flore en haar partner Michiel slapen in een familiebed met hun dochter Rozan (3 jaar) en hun zoon Hektor (1 maand). “Wij slapen samen in een familiebed. Hektor naast mij in een omgebouwd peuterbed, aan mijn andere zijde ligt Michiel en naast hem Rozan. Zij slaapt in een eenpersoonsbed, vastgemaakt aan ons bed. Voor ons werkt co-sleeping goed.”

Benieuwd naar meer? Dit zegt de wetenschap over co-sleeping.

Meer lezen over (samen) slapen:

• Co-sleeping: de voordelen van samen slapen met je baby
• Je kinderen samen op een kamer: een goed idee?
• Slaaptips van de expert: schaffen we de overgang naar zomertijd beter af?

Volg ons op Facebook, Instagram, Pinterest en schrijf je in op onze nieuwsbrief (onderaan de homepage) om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes!