Openhartig

"De geboorte van mijn zoontje werd overschaduwd door een groot verdriet"

"Vier kinderen druk? Ik geef plezier en geluk voorrang op mijn huishouden"

“Na mijn eerste zwangerschap was er een roze wolk, de tweede keer kreeg ik een postnatale depressie en PTSS”

"Als ik mama's zie groeien in hun rol en zelfzeker zie worden, maakt me dat zelf ook gelukkig"

"Ik ben alleenstaande mama, maar voel me nooit alleen. Ongelofelijk hoe wij gedragen worden"

"Ik twijfel of ik ooit klaar ga zijn voor het moederschap, een kind zet je wereld zo op zijn kop"

"Een kind met een beperking is een langdurig rouwproces: je botst telkens op dingen die hij niet kan"

Pleegmama Cato: "Op een moment kan Lena terug naar haar mama gaan, dus we moeten van dag tot dag leven"

Mama Annelien Coorevits: "Huilbaby's zijn onbeschrijfelijk zwaar. Na een paar weken zat ik er compleet onderdoor"

"Onze agenda werd bepaald door Isabelles cyclus. Soms doet het pijn, maar we hebben geleerd verdriet toe te laten"

"Moederen is leuk, maar soms is het een aanval op mijn mentale welzijn en mijn autonomie"

"Ik ben dolgraag mama, maar soms is het kak. Goed dat er op sociale media tegenwoordig meer eerlijkheid is daarover"

"Toen we na tien jaar teleurgesteld onze kinderwens opborgen, gebeurde er een wonder"

"We kregen geen prognose, geen percentage overlevingskansen. Misschien omdat het er te slecht uitzag"

Elisabeth Lucie Baeten: "Zo jammer dat we allemaal op ons eiland moederen. Die eerste weken en maanden kunnen verdomd eenzaam zijn"

"De diagnose kwam deels als een opluchting, eindelijk werd ik gehoord en wist ik waarom ik niet zwanger werd"

“Ik was zo blij dat er een vriendin bij de bevalling was. Toen besefte ik: sommige dingen kun je niet alleen”